Leyla

Tanıtım

Adamın attığı sert adımlar her bir adımında tok bir ses çıkartıyordu. Gecenin bir yarısı yapacağı davetsiz misafirlik ev sahibi tarafından hoş karşılanmayabilirdi.

Bunu umursamadı.

Birkaç gün önce evine gelen mektup sayesinde buraya gelme kararı almıştı. Yaşlı kadın gerçekleri itiraf edecek kadar ayağa kalkabilse bizzat kendisi söyleyecekti ancak ölmek üzere olan bir kadının bunu yapması beklenemezdi.

Son bir adım daha attı ve kapıyı çaldı. Kapı açık bir şekilde aralık bırakılmıştı. Eli beline gitti. Ne çıkacağını bilmediğinden bir eliyle silahını yokladı.

Yavaş adımlarla içeriye girdi. Karşısına çıkan ilk kapıyı açtı.

İçerisi yoğun bir şekilde nem ve küf kokuyordu. Burnunu kapama isteği kendisini fazlasıyla zorluyordu.

Bu oda resmen çöplüktü. Kaçarcasına odadan çıktı. Bir kapıyı daha açtı ancak burası tuvalet olamayacak kadar küçük ama tahminen tuvalet olan bir yerdi.

"Bu-burdayım." Yaşlı bir kadının zorlukla çıkan sesi duyuldu. Adam hızlıca kadının olduğu odaya girdi ve silahını çıkartarak odayı taradı. Kimse yoktu. Odada sadece yatakta ölü gibi yatan, zayıflamış ve çökmüş kadın vardı.

"Gel. Bir an önce anlatmalıyım. Geliyorlar." dedi kadın endişeyle.

Adam ne olduğunu anlamadı ve kadını dinlemeye başladı.

"Ömrüm boyunca çok hata yaptım. Çok kul hakkı yedim. Ama en büyüğünün altında ezilmek üzereyim. Ölmeden önce söylesem sana yeterli. Sen ne yapacağını bilirsin. İyi adamsın sen Ferit."

Adam kaşlarını çattı. Belli ki bu önemli konu canını çok sıkacaktı.

"Küçük kızının ilk doğduğu zamanı hatırlar mısın?" dedi kadın zorlukla. Gördüğü şey yüzünden gözleri sonuna kadar açılmıştı ama Ferit bey bunu fark etmedi.

"Tabi, hatırlarım." dedi şaşkınlıkla. Biricik kızı Lila'nın doğduğu zamanı nasıl unutabilirdi? Yıllar sonra ikinci defa kız babası olduğu zamanı nasıl unutabilirdi?

"İşten atacaklardı beni. Paraya ihtiyacım vardı. Bana sadece bir teklif sunuldu. Bebekleri değiştir denildi bana. Ucunda büyük para vardı. Yaptım. Lanet olsun ki yaptım. Ölüyorum ve yıllardır o bebek rüyalarıma giriyor. Senin yüzünden diye bağırıyor. Bu istediğim bencillik gibi gelecek ama git ve gerçek kızını bul. Beni bu yükün altından kurtar."

Durdu. Adam durdu. Saatler durdu. Hatta kadın için verilen süre durdu. Camı kırıp geçen mermi önce Ferit beyin omzunu sıyırdı. Ardından ise yaşlı kadının tam göğsünün üzerini delip geçti. Zaten zor nefes alan kadın saniyesinde can verdi.

Ferit bey bu ani saldırı yüzünden kendini yere attı. Biraz bekledi ancak başka bir saldırı olmadı. Etraf durulunca ayağa kalktı ve yaşlı kadının ölüp ölmediğini kontrol etti.

Bütün günahlarıyla hesap vermeye gitmişti.

Umursamadan evden çıktı. Ambulansı aradı. Ambulans gelene kadar ise çoktan evine gitmişti. Omzundan akan kanı fark etmeyecek kadar ise düşünceliydi. Arabayı evinin kapısına park etti. Arabadan inmedi, inemedi.

Bedeni sarsılmaya başladı. Hıçkırdı. Ağlıyordu, ömrü hayatı boyunca her türlü kötülüğü görmüş adam ağlıyordu. İlk defa büyük kızının doğumundan sonra ağlıyordu.

Biraz kendine... Biraz kaderin sillesini yemiş kızlarına...

Kadın ölmeseydi bunu ondan kimin istediğini öğrenecekti. Eh, kadının ölmesi tesadüf olmadı. Emindi ki kadını öldüren kişi bebeklerin karışmasını isteyen kişiyle aynıydı.

Eliyle yüzünü sıvazladı. Kendini toplayarak arabadan indi.

Ailesine anlatması gereken çok önemli konular vardı.

‡‡‡‡

Arkadaşlar...

Hayran kurgu sevenlerden özür diliyorum ancak ilk normal kurgumu bu gece yayınlıyorum. Klişe gibi gelecek biliyorum ama taslaklarda kalıp içimde dert olacağına wattpatte eglenebilecegimiz bir kitap olsun dedim.

Hepinizi yanaciklarinizdan, yorum yapanları totoslarindan öpüyorum. İyi geceler.

Sevin, sevilin daima sevilen kalın!
Hoşça kalın!