"Küçük kızının ilk doğduğu zamanı hatırlar mısın?" dedi kadın zorlukla. Gördüğü şey yüzünden gözleri sonuna kadar açılmıştı ama Ferit bey bunu fark etmedi.
"Tabi, hatırlarım." dedi şaşkınlıkla. Biricik kızı Lila'nın doğduğu zamanı nasıl unutabilirdi...
Yavaşça ayaklarımı yere indirdim ve terliklerimi giyindim. Gözüm yarı açık bir şekilde odadan çıktım.
Su içmem gerekiyordu. Susuzluktan dilim damağım kurumuştu. Merdivenden inerken iki kere düşmek üzereyken gözlerimi açtım. Gecenin kim bilir saat kaçıydı ve ben ayaktaydım.
Mutfağa vardığımda suyumu doldurdum. İçerken odanın köşesindeki karartı dikkatimi çekti.
"Euzubillahimineşşeytannircanim, bismillahirramanirrahim. Allah'ım gece gece bir şeye mi denk geliyorum ben acaba şu an?"
Korkuyla fısıldadım. Karartı bana doğru gelirken elimdeki bardağı içindeki suyu boşaltıp bardağı havaya kaldırdım.
Geriye doğru bir adım attım. Aşırı korkuyordum.
Ne olurdu Leyla bir gece de su içmeseydin?
"Kimsin sen?" dedim korkuyla. Bağırıp evi ayağa kaldırmam gerekiyordu ama korkudan kıpırdayamıyordum bile.
Yanıma yaklaştı, önümde durdu. İşte o zaman anladım ki karşımdaki kanlı canlı bir adamdı. Yüzünde kar maskesi vardı. Küçücük gözleri, gözlerimin en içine bakıyordu. Yutkunamadım.
Bağırmak için ağzımı açacakken eliyle hızlıca ağzımı kapattı. O kadar sıkı kapatmıştı ki burnum açık olmasaydı havasızlıktan ölürdüm. Çırpınmaya başladım. Bağırmaya çalışıyordum ancak sessiz, boğuk iniltiler çıkarmaktan fazlasını yapamıyordum. Gözlerimden yaşlar akarken son bir çare elimdeki bardağı kaldırdım ve kafasına geçirdim.
Cam kırılma sesine birileri gelir diye umdum ama olmadı. Kimse gelmiyordu. Adam beni sertçe duvara yapıştırdı ve çırpınmayı kesmem için sertçe kolumu kavradı. Ne olduğunu anlamadım ama bir anda elini çekip pamuğu burnuma bastırdı. Gözlerim kayarken son gördüğüm şey adamın parmağının tersiyle yüzümdeki göz yaşını silmesiydi.
Uyandım.
Korkuyla sıçrayarak uyandım. Ellerim titriyordu. Nefes alamıyordum. Yataktan hızlıca ayağa kalktım ve koşar adım merdivenleri indim. Birilerini bulmalı ve yaşadıklarımı anlatmalıydım.
"Dün gece... Su içmeye kalkmıştım ve mutfakta biriyle karşılaştım. Ağzımı kapattı, nefes alamadım. Kafasına bardak geçirdim ama bayılmadı. Sonra bir şeyle beni bayılttı. Sonrasını hatırlamıyorum çok korkuyorum."
Onlar dikkatlerini bana vererek beni dinlerken bir anda ağlamaya başladım.
Ne yapacağımı bilmiyordum. Ne diyeceğimi bilmiyordum. Sadece korkuyordum.
"Sakinleş tatlım."
Meryem abla omuzlarımdan kavradı ve beni sandalyeye oturdu. Meral Hanım elime su bardağını tutuşturdu. Ellerim titrediği için tutamıyordum. Bardağı elimden alıp dudaklarıma götürdü. Zorlukla bir yudum aldım.
"Dün gece hiç ses duymadık..." Meral Hanım düşünceli bir şekilde konuştu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
