Leyla

0.4

"Salak değilim evelallah. Yağmurlu havada saçlarımı düzleştirecek değilim." dedim kendi kendime. Ardından aynaya bakıp kabarık saçlarımı görünce küfür ederek düzleştiriciyi dolabımdan çıkarttım.

"Belki biraz salak olabilirim." diye mırıldandım.

"Tövbeler tövbesi, kızım sen kendi kendine konuşarak napıyorsun?" Babam şokla kapıda beni izlerken gülümseyerek omuz silktim.

"Sevgili öz ailem için hazırlık yapıyorum. Saçlarımı düzleştiriyorum. Abim bavulumu indirdi mi?" dedim saçımı tutamlarına ayırırken. Babam kafasını salladı ve yanıma geldi. Kafama minik bir öpücük kondurdu ve hiç konuşmadan odadan çıktı.

Her şey mahkemeyle uğraşmak istemememden kaynaklanıyordu. Şu an kaldığım ailem koruyucu ailem olmuştu. Gerçek ailem ortaya çıkınca beni yanlarına almak istemişlerdi. Zorluk çıkarırsak mahkeme kararı ile zaten öz kızlarını alacaklardı. Babamı mahkemelerde süründürmemek için onlarla yaşamayı kabul ettim. Zaten üç ay sonra on sekizime gireceğim için sadece birkaç aylığına onlarla yaşayıp evime geri dönebilirdim.

Öz sandıkları kızlarının ailesi olmadığı için kızları onlarla kalacaktı.

Ben, öz ailem ve öz ailemin öz sandıkları kızı. Biz büyük bir aileyiz.

"Ceddin dedem! Nesrin babam!" 

Şaşkınlıkla kaşlarımı çattım. Dışarıdan sesler gelirken Batu abimin bağırarak merdivenleri çıktığını duydum. Kahkaha attım.

"Nesrin deden?" dedi babam inanamayarak. Abim umursamadan yanıma geldi ve ve düzleştirdiğim tutamı eliyle dağıttı. Ağzım şokla açıldı. Ardından abim daha fazla şaşıracağım bir şey yaptı. Camı açtı ve aşağıya doğru bağırdı. Bağırmasının üzerine aşağıdan davul zurna sesleri gelince ağzım şaşkınlıkla biraz daha açıldı.

"Evden gidiyorsun diye davul zurnacı tutmuş." dedi babam vereceğim tepkiyi ölçmek için yüzüme bakarken. Ne düşüneceğimi bilemedim. Ama abimin kızaran gözlerini görünce anladım ki gittiğime sevinmiyordu. Üzüntüsünü gizlemeye çalışıyordu. Bana baktı, aynada gözlerimiz kesişti ve teselli verircesine gülümsedi.

"Dedim ki bu Leyla'yı kim alır? Kim evlenir bununla? Biz göremeyecek miyiz bu kızın evimizden davulla zurnayla çıkacağı anı? Evlenmen imkansız olduğu için boyle bir şey düzenledim." dedi ve parmaklarını şıklatmaya başladı. Kahkaha attım.

Elimdeki düzleştiriciyi bıraktım. Hatta saçlarımı düzleştirmekten vazgeçtiğim için fişten çektim. Abimin karşısına geçtim.

"Allah'ım üç aylığına kurtuluyorum Batu ayısından! Ya rabbi çok şükür!" diye bağırdım ve abime doğru eğilerek parmaklarımı şıklattım. Babam ikimize garip bir şekilde bakarken kafasını salladı ve aşağıya indi.

"Hadi aşağı inin artık! Bizimle de oynayın!" Melek'in aşağıdan gelen bağırışını duyunca abimle beraber koşarak merdivenleri indik. Kapıdan çıkacakken beni durdurdu ve cebine sıkıştırdığı beyaz tülü çıkarttı.

"Bu evden ancak telli duvaklı gelin olduğunda çıkabilirsin. Başka türlü gitmene izin vermiyorum. Bu yüzden geçir şunu kafana."

Gülüşümü durduramazken kahkaha attım. Kafamı salladım. Abim gelişi güzel tülü kafama geçirdi. Kapıdan çıktığımda Melek ve İdâl'in beni alkışlamasıyla gözlerimde yaşlarla kahkaha attım.

"Gelini öpebilirsiniz." Abimin konuşmasını duyduktan sonra tül açıldı ve Melek yüzümü kavradı. Kafamı eğip alnımı öptü.

"Artık helalimsin." O kadar ciddi söylemişti ki gülmemek için dudaklarımı ısırdım.