Her Lost Soul

Prologue

⚠️: Might content sensitive scene

The year 1023

"Mother!" I got up from lying down because of the screams and the sound of something I heard outside the chateau.

I jumped out of bed and went outside my room, but I didn't see anyone here. Not even my bodyguards were here.

What is happening? I tried to sense it and I knew that something wrong was happening right now.

Evils. Demons. Enemies are here. He was here.

I walk down the hallway and all I know is that I'm the only one who's here.

While I'm walking down the hallway, I hear that my mother is calling me, but just in my mind.

I try to calm down and focus so I can talk to her.

"Eve." She's calling me almost 10 times.

"Mother, I'm here."

"Eve, listen carefully to everything I'm going to say."

"Yes, mother."

"Rai will be there to pick you up. Once he gets there, go with him."

"What is happening?" I ask out of confusion.

"I promise to explain everything once you get here, alright?"

I didn't even get a chance to speak then in just a second I couldn't hear her anymore.

Nanatili lang ako kung nasaan ako at hinintay si Rai na dumating.

Katahimikan. Katahimikan lamang ang aking naririnig dito sa loob ng chateau at sinasalubong ako ng kadiliman at lamig na nagpapataas ng aking balahibo.

Hindi ako takot para sa sarili ko, natatakot ako sa kung anong nangyayari ngayon.

Bumilang ang mahigit na limang minuto ng maramdaman kong may paparating.

At hindi nga ako nagkamali ng ilang sandali pa ay sumulpot na sa aking harapan ang isang lalaki.

Bahagya siyang yumuko at itinaas ang kanyang kamay upang abutin ang sa akin. "Andiamo, signora."

"What is happening, Rai?" Pagkuwan ay tanong ko.

"The elders will explain everything, lady."

"Wh–"

Sa isang pitik lamang ng kamay ay naglaho kaming bigla at pagdilat ko sa aking mata ay nasa labas na kami ng palasyo.

Hindi nga ako nagkamali dahil kadiliman, at kaguluhan ang tumambad sa amin.

Tila ang dating pulang buwan ay mas lalong tumingkad at ang patay na kaharian ay tuluyang nasira.

Walang kahit na isang imortal ang naririto ngunit pakiwari ko ay dumaan ang panandaliang digmaan dito.

Kumunot ang noo ko at mas kinabahan. Bakit hindi ko man lang ito naramdaman?

"Lady?" Tawag ni Rai sa akin dahil sa sandaling pagkaligaw ng aking diwa.

"What is happening?" Muli kong tanong dahil nababagabag na talaga ako.

Nasaan ang aking mga magulang? Mga kauri? Are they safe?

"I already told you lady, that the elders will tell you everything. You don't have to worry because  everyone is safe."

Gumaan ang pakiramdam ko sa huli niyang sinabi.

Walang imik na sumunod na lamang ako sa kanya dahil kahit kulitin ko siya ay hindi niya ako sasagutin.

Muling pumitik ang kamay ni Rai ng sa isang iglap ay nasa isang hindi pamilyar na kwarto kami.