Bente-Kuwatro

151 6 0
                                    

Dane

"Aray!" Sigaw ko ng masugatan ako sa braso ng mga matatalim na dahon. Because seriously I don't have any fvcking idea where exactly we are right now.

"Careful, Dane." Paalala ni Kuya and I look at him deadly even though I can't see him.

"How can I be careful? I can't see anything!." I scoffed.

"Patience. We're near." Sabi niya at huminga nalang ako ng malalim.

Thanks God! At yung mga tunog ng tiktik ay hindi ko na naririnig pero patuloy parin kami sa pagtakbo ni Kuya.

Still now the situation is still confusing the hella out of me. Why all of a sudden we leave that place? Why Lola Maricar and I don't know person with her is chasing us?. Are we going to be a dead meat if me and Kuya stayed there any longer?.

And lastly. Lola Maricar is no human.

May naaninag akong maliwanag mula malayo at nabuhayan ako ng loob. Is that our distination?.

Napangite ako at hindi kalaunan ay narating namin ito.

My lips parted in shock. Wow!
Hindi ko akalain na kahit mula kami sa nakakatakot na eksena kanina ay magagawa ko pang mamangha sa bahay na ito.

It's look like a fairy house!

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

It's look like a fairy house!.

Kuya still holding my hand and knock the door.

Wala akong nadinig na kung anong tunog na nanggagaling mula sa loob and I assume na walang tao dito.

"Wala atang tao--Oh my ghod!" Gulat akong napaatras ng biglang bumukas ang pintuan.

Kuya chuckled kaya siniko ko siya. "Tangina mo!" Mura ko sa kaniya pero nginisehan niya lang ako at tuluyan ng pumasok sa loob. Dahil hawak niya ang kamay ko ay nahigit niya rin ako papasok sa loob.

"Tangina, Kuya. Wala atang tao dito, feel at home tayo." Bulong ko sa kaniya at hinihila siya palabas ng bahay.

Pero hindi siya nagpahila saakin. Akala ko walang tao. Akala ko lang pala kasi ilang minuto lang ang lumipas the side of the house lighten up. Maliwanag ang bahay pero may sulok dito na may kadiliman talaga.

"Kanina ko pa kayo hinihintay."

Napahawak ako sa dibdib ko ng wala sa oras. The voice startled me!.

Napatingin ako sa babaeng naka-upo sa sulok habang may hawak na isang mug ng kape o tsaa?. What the fvck?

She's wearing a black clock but I can see clearly her face. White as an paper but also blank like a paper.

Singkit na mata na walang emosyon, makapal na kilay, matangos ang maliit na ilong habang may natural na mapupulang labi at may bilugan ang sukat ng mukha. She has the long night hair that every girls dreams for.

Maputi siya in short subrang ganda niya.

"Who are you?" I am the one who asked her that.

"Little Dane. I'm surprice you have grown up like a fine young lady." She smirked.

"Who are you?. How did you knew me?" Matapang na tanong ko sa kaniya. Hindi ko man aminin pero natatakot ako sa kaniya.

She stood up and I stepped back nagtago rin ako sa likod ni Kuya na ngayon ay natatawa. Nilagay niya muna sa gilid ng table ang mug na bitbit niya

"I'm Mayu, Your gentle truth." She said and bow down her head.

"Nice meeting you again, Dane Asuncion." She said at wala akong makapang salita na isasagot sa kaniya.

"A-again? Have we met before?" Tanging naitanong ko sa kaniya. Umayos siya ng tayo at tinignan ako.

"Can't you remember me?" She asked and I shook my head but trying to recall if I already saw or meet her before.

"Sorry but I can't." I answered honestly and I can see she smirked.

In just a snapped she turned into an old woman. Mas lalo akong nagulat at kulang nalang himatayin.

"You! I-ikaw 'yon? Paano ka naging matanda?!" Gulat na tanong ko sa kaniya at sumiksik kay Kuya.

Siya yung matandang babae na nagsabi saakin ng 'hindi tawo ang upod niyo sa balay niyo.' I think that was the exact word she told me.

Naging bata na ulit siya bigla at kaagad na ngumise. She's driving me insane! At itong kapatid ko naman daig pa ang statwa dahil kanina pa hindi umiimik.

"Hindi ka rin tao." I whispered but I think she heard me.

"I'm not" Sagot niya at hinigit ko si Kuya paatras.

"Damn it, Kuya!. Tumakas tayo sa mga hindi tao, tapos hindi rin pala tao ang pupuntahan natin!." Angil ko sa kaniya!.

"Useless to whisper in my house, I can clearly hear you." Nabaling ang tingin ko sa kaniya and seriously her stares is giving me goosebumps!.

"Hindi lang 'yon ang una nating pagkikita. Bata kapa nakikita na kita"  Pagsasalita niya.

"What are you talking about?!" I hissed.

"I'm one thousand five hundred and sixty two years old, by the way."

What the fvck?!

...

SP

Trip To CapizWhere stories live. Discover now