So Wrong Yet Feels So Right

Chapter 11

Chapter 11

Last night was on fire. I can still feel him on my skin as I left him under his blanket.

Maingat akong kumilos para hindi siya magising. I'm still sore and I almost struggle just by putting back my clothes on.

Damn it!

What have I done? Am I too emotional last night?

Gusto kong isipin na nagsisisi ako sa nangyari pero kahit anong hanap ko ay wala akong makapang pagsisisi.

I willingly gave myself to him that specific heated night.

Tanaw ko ang puting-puting mga ulap habang nasa eroplano paalis ng bansa. Pagkauwi ko ay agad akong nagpabook ng flight sa mas maagang schedule. Maswerte ako at meron akong nakuha.

Nakaayos na ang lahat sa pag-alis ko. Titira ako sa dating bahay ng auntie ko France. Babalik sila ng Pilipinas ilang araw pagkadating ko. Hihintayin lang talaga nila na makasettle ako sa bahay nila.

I don't want to leave, that's the truth.

Hindi ko alam kung ilang taon ko kailangang manatili sa ibang bansa. Hindi ko nga alam kung ako ba ang magdedesisyon para doon o ang mga magulang ko. Tutal ay sila din naman ang nagdesisyon na umalis ako.

I need to take a connecting flight and after that I'll be staying in a hotel first.

Pagod na pagod ang pakiramdam ko ng makarating ako sa France. Pakiramdam ko ay mas mabigat pa sa mga bagahe ko ang laman ng puso ko.

Mula sa bintana ng hotel ay tanaw ko ang buhay na buhay na siyudad ng bansang bago kong magiging tirahan.

Hindi ko na nilabas ang karamihan ng gamit  ko mula maleta dahil bukas na bukas din naman ay agad akong pupunta sa bahay ng auntie ko.

Habang iniisip ko ang mga naiwan ko sa Pilipinas ay hindi ko din maiwasang maalala ang nangyari kagabi.

It maybe a reckless act but I still cannot feel any regret for it.

Totoong pagkagising ko ay nabigla din ako sa mga nagawa ko. That was my first time and I panicked when I realized what I have done.

What's worst is I did it with Jeremiah Amoroso, brother or Ramona!

"Auntie!" I greeted my relatives. "Uncle."

"Amanda, hija!" auntie said then she held out her hands for an embrace.

"I didn't expect you'd come earlier," auntie said.

Biglaan din naman kasi ang desisyon ko at hindi nga din ako nakapagpaalam sa mga magulang ko. I'll just give them a call later.

"Biglaan po auntie," sagot ko.

"Anyway, since you're here now, I'll show you around."

"Sure, auntie."

Iniwan namin ni auntie Roma si uncle sa sala ng kanilang bahay at umakyat kami sa second floor ng bahay.

The house is big. Not as big as our house but it shows more elegance with all the decorations of art.

"You can use this as your room. We already remove our things," auntie showed me a big bedroom, probably the master's.

"Isn't it too big, auntie? I can use a guest room instead."

"Oh no, hija. We only have two rooms and this one is better since it has its own bathroom...." she continued walking and opened another door. "And a walk-in closet, of course!"

"This is nice, auntie. Thank you!"

Maganda ang magiging kwarto ko. Halos wala na itong laman kaya masisimulan ko talaga ang pagsasaayos nito ayon sa gusto ko.