2 javet e jetes sime

12

Ela p.o.v
Kishte 2 dite qe  s'merrja asnje lajm nga Xhulio, asnje mesazh, asnje telefonate, asnje pjesemarrje me gr tek kafeneja. Me kishte marre shume malli per zerin e tij, per gropezat e lezetshme qe i shfaqeshin ne fytyre sa here qe ai qeshte. E cuditshme ishte fakti qe laq shpejt ai ishte bere nje njeri kaq i rendesishem per mua. Nuk mund ta imagjinoja nje jete pa te nje jete pa Xhulion? Pse kam krijuar kaq shume varesi prej tij? Pse? Ai eshte kaq i qete tani. As qe i ka shkuar mendja te me telefonoje. Tani e kuptoj vertet se sa rendesi kam pasur per te. Ndaj Ela cohu dhe ec perpara. Vertet je lenduar nga nje person qe nuk do e imagjinoje kurre. Por jeta vazhdon dhe ti keto dy jave do ti kujtosh si  me te bukurat e jetes tende.- me valixhen ne dore zbrita dhe pashe qe ne makine po me priste i gjithe gr pervec Xhulios. Sado ti beja vetes  fjalime motivuese perseri me vriste si dreqi mungesa e tij. Me vriste fakti qe sdo ti thoja dot mirupafshim mikut tim me te mire..Mberritem ne aeroport dhe pasi perqfova te gjithe me nje hap breshke u ktheva per te marre rrugen per ne shtepi. Para 2 javesh do te tallesha nese do me thonin qe do merzitesha po te largohesha nga  Italia. Sapo nis te hedh hapat e pare degjoj  emrin tim te thirrur nga  nje ze qe edhe po ta kisha milje e milje larg do ta dalloja.  Instiktivisht  vrapova per t'iu  hedhur ne qafe e per ta shternhuar fort. Xhulio me te shpejte me tha se ishte penduar.  Ai me i bindur se kurre me tha se nuk do degjonte me kurre nga goja e tij  termin " Quaje sikur nuk jemi njohur kurre". Aty u betuam se, sado keq te grindeshim gjithnje do ti qendronim prane njeri-tjetrit.
- Mos harro  se cfaredo te ndodhe ti do mbetesh gjithmone Aria ime.... dhe mos harro te me marresh ose  do detyrohem  te vij atje pas teje..- qesha, me gjithe zemer madje. Qesha sepse isha e lumtur , qesha sepse  arrita ta takoj per here te fundit...