Broken Smile [ᴛᴇxᴛɪɴɢ]

[1.2]

[1.2]

Doruk: bana hiçbir zaman derdini atlatmadın sevgilim.

Doruk: ben nasıl her şeyimi sana atlattıysam sen de bir o kadar anlatmadın.

Doruk: bazı günler ağlardın, bazı günler ise ağlamasan bile gözlerin dolardı.

Doruk: ve ben hep merak ederdim,

Doruk: neler yaşadığını, nasıl bu hâle geldiğini...

Doruk: güzel bakan gözlerinde hüzün hep vardı sevgilim.

Doruk: mutlu olsan bile o hüzün ve kırılmışlık hissi senden bir an olsun uzak kalmadı.

Doruk: anlatmanı çok istedim ve bekledim de,

Doruk: ama sen anlatmadın sevgilim.

Doruk: böyle bir beklentinin içine girdiğimi bilsende görmezden geldin.

Doruk: neden böyle yaptın?

Doruk: benden mi çekindin yoksa yaşadıklarını yargılayacağımı mı düşündün?

Doruk: eğer ikincisi ise her ne koşulda olursan ol seni yargılamayacağımı bilirsin.

Doruk: evet, insanlar yargılar.

Doruk: ama ben seni, sevdiğim kadını yargılamazdım.

Doruk: ve hep senin yanında ve sana destek olmaya çalışırdım.

Doruk: belki bir çözüm bulabilirdik belki de bulamazdık ama senin yanında olurdum.

Doruk: tüm bu zorlukların üstesinden beraber gelirdik.

Doruk: keşke sırdaşın olmama izin verseydin,

Doruk: ve keşke her anında yanında olmama izin verseydin...

Doruk: her sorununda kendini benden uzaklaştırmak yerine keşke beni de derdine ortak etseydin.

Doruk: belki o zaman hâlâ yanımda olurdun..