Chapter 15: Jumped

289 11 2
                                    

Hindi ko alam kung anong nagawa ko para makatanggap nang ganitong pabuya. I was lucky enough to meet BTS in person. I was more lucky to be this close to them and to be their makeup artist. And, now... is it still luck that I have Jimin who likes me? Because if I were to be asked, it is beyond just a simple luck.

Minutes of silence passed between us when he let go of me. Walang nagtangkang basagin ang katahimikan at pareho lang naming pinapakiramdaman ang isa't isa.

The light atmosphere just came back when we decided to go to the maple garden. In a snap, all that we have talked became a forgotten memory. Nawala agad iyon sa isip ko at napalitan ng pagkamangha sa mga nakikita.

Hindi pa nga peak season ng autumn pero marami na ring dahon ng maple ang nalalagas. It was exactly what I used to see from kdramas.

We took another set of pictures before we decided to leave.

"Are we going home now?" I asked while we were walking side by side.

"Not yet. We have two more destination." He flashed a mysterious smile.

Excited akong napangiti at nagsimulang isipin kung saan pa kami pupunta at kung anong magagandang tanawin pa ang makikita ko. Naguluhan nga lang ako nang sumakay kami sa isang sasakyan.

"I thought we're not leaving yet?" Nagtatakang tanong ko nang makaupo.

Sinilip ko mula sa bintana ang nagtatayugan at makukulay na puno at halaman sa Nami Island.

"We're not leaving the... island, at least."

"Huh?" Hindi pa rin ako matigil sa pagtatanong at naguluhan pa sa huling sinabi niya.

Nang hindi siya sumagot ay muli akong nagbato ng tanong.

"Where are we heading?" I asked, insisting.

Napatingin siya sa 'kin at tumitig nang seryoso. Para bang pinupuna ang pagiging makulit ko kahit wala namang kung anong salita na lumalabas sa labi niya.

"Petite France, Tryza."

"Pe... What?" Kumunot ang noo ko nang hindi maging pamilyar ang narinig.

"Petite France. You'll see," he dismissed and closed his eyes.

Natahimik na lang din ako at piniling huwag na siyang kulitin. Kaya lang, sa buong bente minutos na biyahe ay ganoon ang iniisip ko. I was silently wondering if what it may look like, what colors I may see and if I will love it. In the back of my mind, I know I'll do because I know Jimin won't take me to a poor-imaged place. At hindi nga ako nagkamali. Dahil nang makita ko ang lugar ay talagang napaawang ang labi ko.

It was a French-theme cultural village with pastel-coloured French architectural buildings.

"Wow, this is..." I couldn't stop my amazement.

"I'm glad you liked it," nakangiting sambit ni Jimin habang pinapanood akong mamangha sa mga nakikita.

The village had a lot of spots for stunning scenery. There were also galleries for props to ease your eyes like cute marionettes and antique furnitures.

It was a great experience. Nalaman kong ginawa pala ang village base sa nobelang The Little Prince ni Saint-Exupery. We even visited the Saint-Exupery Memorial Hall where we found the exhibition dedicated to Saint-Exupery.

"How was it?" Jimin asked while we were inside the car, heading for another place.

"I loved it. It's sad though, that we hadn't watched the performance with hand-carved marionettes and the traditional orgel demonstration."

Outside That BuildingTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon