"ස්වීට් හාර්ට් මන් ආවා"
"ආ ආවද ඉලන්දාරියා"
විහංඟ ස්කෝලෙ ඇරිලා සුපුරුදු පරිදි බයික්කෙන්ම ගෙදර ගියෙ ස්කෝලෙ ඇරිලා ගෙදර යන ගමන් හිටපු පොඩිඋන් සෙට් එකක්ට මඩත් ගහගෙන , ගෙදර ආපු ගමන් පොර අම්මා එක්ක හුරතල් වෙනවා...
"කොහොමද විහූ ස්කෝලෙ හොදද?"
"ඔව් ඔව් ඒ ස්කෝලෙ නම් පහරක් අම්මෙ"
අනෝජා බලන් ඉන්නවා එයාගෙ පුතන්ඩියා කියන මෙ බාෂාව මොකක්ද කියලා , උන්දා දන්නවද ඉතින් පහරක් කියන එක....
"පුදුමයි ඉතින් එක්කෙනෙක්ට ලංකාව අල්ලලා"
ඒක කියද්දි විහංඟගෙ මුහුනෙ මැවුනෙ දඟකාර හිනාවක් , කොල්ලට මතක් වුනෙ යෙහස්ව සුදු කම්මුල් කොටි පැටියෙක්ගෙ වගෙ දිලිසෙන ඇස් දෙක නහයෙ තියන Birth Mark එක රෝස පාට ලිප්ස් දෙක , විහංඟ භාවනාවක සමවැදිලා වගෙ....
"වොෂ් දාන් එන්න එහෙනම් මන් ලන්ච් එක රෙඩි කරන්න"
" ඕකෙ ස්වීට් හාර්ට්"
අම්මටත් ඇහැක් ගහන් විහංඟ එයාගෙ කාමරේට ගිහින් බෑග් එක මුල්ලකට විසික් කරලා ගිහින් ඇදේ වාඩිවුනෙ සපත්තු දෙකත් ගලවලා මුල්ලකට විසික් කරලා එහෙම්ම ඇදෙ ඇලවුනෙ යෙහස් ගැන හිතන ගමන්....
"යෙහස් යෙහස්! හරි ආස හිතෙනවා බන් උබට , හ්ම්ම් බලමුකො ඉස්සරහට "
"අනෙ අම්මෙ මන් අනූපම එක්ක යන්නම් ,ඔයා තනියම යන්නකො ඇයි වදේ"
මේක විසාල කරදරයක් වුනානෙ , අපෙ අම්මා එක්ක මේක කරන්න බැ ඇයි යකො ,කවියගෙ ආච්චිගෙ මළ ගෙදර යන්න හදද්දි එයත් මගෙ ඇගෙ එල්ලෙන්න හදනවා...
"දැන් උබට මාව එක්කන් යන්න බෑ එහෙමද? පොඩි කාලෙ ඉදන් දුක් විද විද හදලා...."
ඔන ඉතින් අදත් මහාවංශෙ දිග අරින්න යන්නෙ...
"ඔන අදත් රේඩියෝ එක පටන්ගත්‍තා , ඔයා යන්න අයියා එක්ක එහෙනම් කෙල්ලෙ මන් කැපුනා"
කියලා මන් ගෙදරින් දොට්ට පැන්නෙ අපෙ අම්මා එක්ක මේක කරන්න බැරි නිසා , ඇයි වදේ මට තනියෙන් යන්න දෙන්නැ එයා කොහෙවත් ,කෙල්ලෙක්වත් මෙච්චර පරිස්සම් කරන්නැතුව ඇති ඇයි යකො...
YOU ARE READING
පෙම්වන්තයෝ || TK NONFICTION
Non-Fiction"හරි නරකයි ඔහෙ මට ඉන්න දෙන්නැ ඉහි..ඉහි ,අනික මන් ඔහෙගෙ නමවත් දන්නෑ" යෙහස් බිම බලාගෙන කිව්වා.. "මගෙ නම විහංඟ , විහංඟ ප්‍රභාෂ්වර රත්නායක ....කවුරැහරි උබෙන් ඇහුවොත් කියපන් උබ විහංඟගෙ ස්ව්ටී කියලා!!! ,අනික දැන් ඉදන් තෝ මගෙ විතරයි !!!" විහංඟගෙ වියරැ ඇස්...
