" ဘာ! ထွက်ပြေးသွားပြီ ဟုတ်လား "
တိတ်ဆိတ်နေသော Operation ခန်းရှေ့တွင် ဟိန်းထွက်လာသော မေမာန်ထက်ရဲ့အသံကြောင့် ကောင်းမြတ်ရော ကျွန်မပါ လန့်သွားရသည် ။
" ဘယ်နေရာဘဲ ဖြစ်ဖြစ် မတွေ့မချင်းလိုက်ရှာ ...
မတွေ့ရင် ငါနင်တို့ကို သတ်ပစ်မှာ ...
နေအုံး...နောက်ပြီး သူတို့ကို ငါအသက်ရှင်လျက်ဘဲ လိုချင်တယ် "
မာန်ပါပါဖြင့် ဘဝမှာတစ်ခါမှ မကြားခဲ့ဖူးတဲ့ မေမာန်ထက်ရဲ့ စကားတွေကြောင့် ကျောပါချမ်းရသည် ။
မောင်တို့အသိုင်းအဝိုင်း အကြောင်းကို ကောင်းကောင်းမသိခဲ့ပေမဲ့ အခုလို ရက်စက် ကြမ်းတမ်းကြလိမ့်မယ်လို့ မထင်ထားခဲ့ချေ ။
အချိန်ကြာလာသည်နှင့်အမျှ လှုပ်ရှားလာခြင်း မရှိသေးတဲ့တံခါးကို ကြည့်ရင်း မောင့်ကို စိုးရိမ်နေတဲ့ စိတ်တွေဟာ ပိုပိုမြင့်တက်လာခဲ့သည် ။
မောင်သာ တစ်ခုခု ဖြစ်သွားရင်ဆိုတဲ့ အတွေးတွေဟာလဲ မကြာခဏဆိုသလို ဝင်ရောက်လာပြီး အတွေးတွေဟာ တကယ့်လက်တွေ့ ဖြစ်လာမှာကိုအရမ်းကြောက်နေမိသည် ။
ပူးကပ်ဆုပ်ကိုင်ထားသော လက်ဖဝါးနှစ်ခုကြားတွင် ချွေစေးတွေဟာ နေရာဝင်ယူ နေခဲ့ပြီး ရင်ထဲက အပူမီးများဟာလဲ ပြင်းထန်စွာလောင်ကျွမ်းနေသည် ။
မေမာန်ထက်ကို ကြည့်လိုက်တော့ နံရံထက်တွင် ကျောမှီကာ မျက်လုံးကိုစေ့စေ့ပိတ်ထားသည် ။
အံကြိတ်ထား၍ ခပ်တင်းတင်းဖြစ်နေသော မေးရိုးများဟာလဲ အထင်းသား ။
စိတ်ဓာတ်မာကျောပြီး ထက်မြတ်တဲ့ ပုံစံရှိတဲ့ မေမာန်ထက်ဟာ မောင်နဲ့ဆိုရင် အမြဲနူးညံ့သွားတတ်သလို မောင်နဲ့ပတ်သတ်ရင် အမြဲပျော့ညံ့သွားတတ်တာ သူ့အပြုအမူတွေကိုကြည့်ရင်းဖြင့် သတိထားမိခဲ့သည်မှာ အတော်ကြာခဲ့ပြီ ။
အခုလဲ အပြင်ပန်းမှာသာ တည်ငြိမ်နေပေမဲ့ ရင်ထဲတွင် အလွန်ပူလောင်နေမှာ အသေအချာပင် ။
နဖူးထက်မှ တစ်စတစ်စစို့တက်လာသော ချွေးစတို့ကို သုတ်ယူလိုက်ပြီး မောင့်အတွက်သာ ဆုတောင်းနေမိတော့သည် ။
Operation အခန်းတံခါးပွင့်လာသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် ခြေလှမ်းများဟာ စေညွှန်စရာမလိုဘဲ ထိုအခန်းထဲမှ ထွက်လာသော ဆရာဝန်များဆီသို့ လျှောက်လှမ်းနေမိသည် ။
YOU ARE READING
ကျနော်ချစ်သော ထိုအမျိုးသမီး
Short Storyနာကျင်မှုတွေကိုသာ အဖော်ပြုပြီး ရှင်သန်ခဲ့ရတဲ့ ကျနော့်ကို ထိုအမျိူးသမီးက မုန်းသည်တဲ့ .....
