" ကိုကို.... မောင် ဟိုအပေါ်ကအရုပ်လေး ယူချင်လို့ "
" ငါ့ကို ကိုကိုလို့မခေါ်နဲ့လို့ ပြောထားတယ် မဟုတ်ဘူးလား ... ငါက မင်းအစ်ကို မဟုတ်ဘူး ..
လိုချင်ရင် ကိုယ့်ဘာသာ တက်ယူ "
ဘာမှမသိတတ်သေးတဲ့ ၅နှစ်အရွယ်ကလေးဟာ သူ့အရပ်ထက် နှစ်ဆမြင့်တဲ့ စင်ပေါ်က အရုပ်လေးကို ခုံလေးခုကာ မမှီမကမ်းနဲ့လှမ်းယူတော့သည် ။
လိုချင်တာကိုသာ အာရုံစိုက်နေခဲ့ပြီး ခုံဟာတစ်ဖက်စောင်းပြီးလဲကျတော့ ဆွဲမိဆွဲရာဆွဲလိုက်မိတော့ ပန်းအိုးတစ်လုံးကို တိုက်မိကာ အတူအောက်ကျပြီး ကွဲကြေသွားတော့သည် ။
ကွဲကျသံတွေကြောင့် အခန်းထဲမှ မိန်းမကြီးတစ်ဦးထွက်လာခဲ့ပြီး ....
" အမလေး ကုန်ပါပြီ..ကုန်ပါပြီ .. သုတမောင် နင်ဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲ "
" မောင်က ဒီအရုပ်လေးလိုချင်လို့ တက်ယူတာပါ "
" နင်ကတော်တော်အသုံမကျတဲ့ ကလေးဘဲ ... ဒါလုပ်ရင် ဒီလိုဖြစ်မယ်ဆိုတာမသိဘူးလား "
၅နှစ်အရွယ်ကလေးရဲ့ဘေးမှာ ကွဲကျနေသော ဖန်ကွဲစများ ၊
ထိုကလေးကိုဆူငေါက်နေသော အမျိုးသမီးတစ်ဦး.
" နင်မမှီမကမ်းနဲ့ယူလို့ ဒီမှာငါ့ပန်းအိုးကျကွဲပြီလေ ..
ဒါဘယ်လောက်တန်တယ်ထင်လဲ "
ပုလင်းကွဲစတက်နင်းမိလို့ ရှပြီးသွေးရဲရဲထွက်နေသောခြေထောက်က ဒဏ်ရာကိုမမြင်တာဘဲလား မြင်ရဲ့သားနဲ့မမြင်ချင်ယောင်ဆောင်နေခဲ့သလား ..
ကိုယ့်သားသမီးအရေးထက် ပန်းအိုးကျကွဲမှုကိုဘဲ အရေးစိုက်တဲ့ အမေတစ်ယောက်ရဲ့ မေတ္တာ....
" နင်ကကောင်းကျိုးမပေးတဲ့ ကလေးဘဲ ... နင့်ကိုမွေးမိတာကိုက ငါမှားတာ ဘာတစ်ခုမှကို အသုံးမကျဘူး .... ဒေါ်တင် ဒီမှာသန့်ရှင်းရေးလာလုပ်လိုက်အုံး "
စိတ်ဆိုးမာန်ဆိုး လှည့်ထွက်သွားတဲ့ အမျိုးသမီးကြီးရဲ့ကျောပြင်ကို ကြည့်ရင်း
တစ်ဖန် သွေးထွက်နေသော ခြေထောင်ကဒဏ်ရာကိုကြည့်ရင်း ၅နှစ်အရွယ်ကလေးဟာ ဆို့နင့်စွာငိုကြွေးနေရသည် ။
" မောင်လေး ... အရမ်းနာနေလား "
" ဟုတ် နာတယ် ...အရမ်းနာတယ် "
YOU ARE READING
ကျနော်ချစ်သော ထိုအမျိုးသမီး
Short Storyနာကျင်မှုတွေကိုသာ အဖော်ပြုပြီး ရှင်သန်ခဲ့ရတဲ့ ကျနော့်ကို ထိုအမျိူးသမီးက မုန်းသည်တဲ့ .....
