Zeynep Erol

Içim, ölü hayaller müzesi.

🍃

   Bir cumartesi gecesi sardı sesim geceyi.
   İçimde susmak bilmeyen bir ben ve asla ondan ayrı düşmeyen bir kalem tutuştu parmaklarımın arasına. Neydi içimde bitmek bilmeyen o telaş, kimeydi dilime kilit vuran ama asla yorulmayan sözcükler ya da kimindi kalbime sığan bunca ucu açık cümle... 
   Zihnimi boşaltmak adına yazmaya başladığımda yolun nereye gideceğinden bihaber oturdum masanın başına. Çok kez kalemi bıraktığımda ertesi gün yine aynı masanın kenarını gözledim kapının pervazından. Şimdi yolun tam ortasındayım. Nereye gider, nasıl biter bilmiyorum. Yanımda ne taşırım, peşimden neyi sürüklerim bilinmez. Tek bildiğim nefeslerimin sıralandığı son bir gecem kalırsa, ben yine o masanın başında olacağım. 
   Bir gün masanın başından kalktığımda ve artık karalamadığımda gece ve gündüz birlikte sona ermiş olacak, biliyorum. 

Zeynep EROL.    

Instagram; zeycims (yeni hesap)

**Not: Yazdığım kitapların ve kurguların çalınma/kopyalanma/emek hırsızlığına karşı önlemleri alınmıştır, bu tarz durumlarda yasal işlemlere başvurulacaktır.**