yezbik ࣪𓏲ּ

lacivert polo yakalı pars korduman… sekizinci bölüm… peki, ^^

YKS ye 9 gün kala yaşam belirtisi veriyorum.Umarım istediğimiz üni gelir. 
          Dipnot : Sıfırncı Sokak okumayı çok özledim :(

Özledik özledik özledikkkk çooook kalppp ♥️♥️♥️ Haziran hemen gelsin 

iyi geceler askimm

SIFIRINCI SOKAK, 4K!!
          okuyanları, yorum yapanları ve oy verenlerin hepsini ısırdım, yedim, yuttum.
          bol sevgiler!
          ❤️

(…) “Sardunyalar bugün soldu. (…) Çiçeklerin kışı gelince ölürlermiş falan dedi. Ama görüyorum hâlâ onları. Bir şeyler ölünce rengi mi değişiyor? (…)”
          
          SS. 

the black of your eyes is smoking in my soul.

ebhar, denizler; enhar da nehirler demek. pars’ın gözleri hiddetli denizleri, izem’in gözleri de mavi olmamasına karşın sakin ırmakları simgeliyor aslında. kitapta mavi gözlü insan var ancak izem, mavi gözlü insanlardan korkuyor ya da çekiniyor diyebiliriz. pek sevmiyor –ki, bu birazcık spoili bir bilgidir. :>  pars’ın gözleri ise tam da korktuğu hiddetli denizlerin sakin nehirlere doğru yönelmesi gibi bir şey. ya vurup geçer ya da içine alır, birlik olur, korur. korduman beyciğim ve ulusoy hanımcığım şu anlık okuduklarımızla bunu temsil ediyorlar. :> ileride biraz kızışabiliriz. :> tatlı tatlı. :> alevli, kırmızılı. :> kırmızıyı severisssss. :>

 SIFIRINCI SOKAK, 8’den Alıntı.
          
          
          
          Adımlarımız eşitlendiğinde artık yan yana, senkronize bir şekilde yürüyorduk ve parmaklarım boğazına saplanırcasına kolunu tutuyordu hâlâ. "İlişkimizin teması da birbirimizi öldürmek istemek mi?"
          
          "Hayır," diye mırıldandı Pars, bir kez daha ayıp ulan dercesine. "O konusu."
          
          "Teması?"
          
          Sol elini, tutmadığım kolunun elini, siyah pantolonunun cebine yerleştirdi. “İnkârsız sevgi. Bol sevgi. Baya sevgi. Öyle ki sevmekten öleceğiz herhâlde,” dedi imalı bir tonla, çekincesizcesine. Ebharlarını enharlarımdan ayırmazken çapkın bir tavırla koyu mavilerinden birini hızla kırptı, dudaklarındaki sırıtış ile birlikte. “Delirtir bu sevgi.”
          
          Başımı omzuma doğru yatırdığımda, kurşun misalî ağır hava aramızdan yine kurşun misaliymişçesine akıp geçti. Normal bir kurşun bile saatte yüz altmış kilometre hız ile hareket ederdi. Ancak ikimizin arasından akıp geçen o kurşun, o kahrolası kurşun, zamanın akışını bile ikiye bölmüş, bizi kırık parçalı vadilerinden birisine sıkıştırmıştı. “Delirtirim seni Korduman,” dedim ona sanki tehditler savururcasına fakat gayet normal bir dille. “Manidar bir temamız olur böylelikle.”
          
          “Güzel,” dedi başını eyvallah dercesine eğerek. Koyu mavilerinin parlaklığı kademe kademe artmış gibiydi sanki. “Yine birbirimizden farklı durmayız o hâlde.”
          
          
          
          ️

Çok özledim yaa o kadar alışmışım ki bu kadar kısa bir sürede hemde.Zebik in farkı mı diyoruz buna:)