varoldular

hiç susmayan bir kafa ve hiç konuşmayan bir kadın.

varoldular

gitmek mi istiyorsun? kanayacaksın, kapıdan çıkacak cesareti bulana kadar ve çıktığında küçüğüm, kalacaksın yaraların iyileşene kadar. bu kısır döngü nefes aldığın sürece devam edecek zihninde. ağlayacaksın, gözyaşlarını silecek duruma gelene kadar kesilecek avuç içlerin. kanayacaksın, saçların örülemeyecek kadar kısalacak, dudakların öpülemeyecek kadar kuruyacak, ciğerlerin nefes alamayacak kadar sönecek.yara bandı tutmayacak açık yaraların.neşter kesti iğne dikmeyecek.ipler yeterince uzun değildir, bilirsin kavuşamazlar sevdiklerine.bana nasıl bir kalp verdiğinin farkında değilsin, zehir pompalıyor zihnime. ve bir kapı görmediğinde artık dört duvar arasında anlayacaksın.yalan söylediler küçüğüm,bize yalan söylediler.bu dünya gerçek cehennemdi ve senin kolların cennetine hiç yetişemedi.

varoldular

bir şeylerden kaçar gibisin.soluk soluğa ama hiçbir şey anlatmayacağına yemin etmiş gibi sakinsin. gitmek istediğin belli bir yer yok ama kalmak istemediğinden artık eminsin.sadece biraz olsun herkesin ve her şeyin susmasını istemişsin. kendini duyabilmek için.