.

◍

-Hayattaki en garip şey nedir diye sormuştu...
          Kalbimi kıranları affetmek için ürettiğim bahaneler dedim..
          Susuş o susuş...

Bazı insanların yüzüne karşı söylemem gereken bir çok şey var. Ama ben bunlara rağmen zımbaladım dudaklarımı. Ne onlarla konuşmak istiyorum ne de yüzlerini görmek istiyorum. Ağır şeyler yaşamış olsamda, birilerinin kalbini kıracak kadar vicdansız değilim.

Bir inançla başlıyorsun her şeye.
          karşındaki duvar bile olsa o duvarı yıkabileceğine öyle eminsin.
          sonra bir bakmışsın inandığın yerden kırılmış, bir de o duvarın yarattığı enkazın altında kalmışsın.
          inandığın her şey nefretin olmuş.

Ağladıktan sonra aynanın karşısında, kızarmış gözlerine, kurumuş dudaklarına,ıslak yanaklarına bakıp  acıyı kabullenmek. Ardından 'ölmüşsün be' diye kendine fısıldamak...

Masallar Albayım.

Sırt üstü yatarken gözünden akan yaşın kulağına boynuna akması normalde huylanmana rağmen kılını bile kıpırdatmaman... Bunu sadece gerçekten üzülenler bilir

Ne kadar garip değil mi ?

Bir insana kırılmış olduğunu izâh etmek, çok yorucu değil mi ? Hem seni kıran o  hem de ne olduğunu anlaması için çabalayan sensin... ')