merhaba. kimse olmasa da kendime bir not bırakmak istiyorum en azından. aslında burada, bu platformda bir şeyler yayımlama isteği içimde hiç yoktu uzunca bir süredir. hatta aksine tüm her şeyi kaldırma isteği vardı fakat kaldırmadım verdiğim sözü yerine tutarak. sadece geçmiş yorumları tekrar görebilmek amacıyla yayımladım maria ve mektupları. benliğim bir yapboz ve eskiye dair her şey o yapbozun bir parçası. onları okumak bana güç veriyor, mutlu oluyorum sayıları her ne kadar az bile olsa. bir de akşam bir film izlemiştim aşk tesadüfleri sever diye; kordonun dolanmasıyla henüz anne rahminde ölebilecek bir bebekken nasıl yaşayabildiğini ve yaşıyorsa da bir şeyler üretmek için var olduğunu düşünüyordu başrol kadın. üretmek hayatımızın anlamı. evet, kesinlikle ben de öyle düşünüyorum fakat yazmak bir sanat ve ben o sanatın sait faik ekolunden olmalıyım. hep yazmayacaktım... alıntıları var benim için sanki. sadece yazmak değil yapmak istediğim meslek, hayallerim için vs. de aynıları oluyor. zihnimin bana "hiçbir şey ol" fısıltıları arasında bir şeyler olmaya çabalıyorum. umarım başarabilirim. bir şeyler olurum ve hiçkimse olmaktan kurtulurum. savaşmaya hala devam ediyorum. var olmak ya da olmamak. tüm mesele bu.
