yargılanmak istemiyorum, birilerinin düşündüklerimin doğal olduğunu söylemesine ihtiyacım var. kafamdaki soruların cevaplarını almak istiyorum ve nereye gitsem bu sorular benimle oluyor, cevapları yok. yeni kişiler, yeni sorunlar hiç bitmiyor. herkesten uzaklaştım ama bu seferki sorunlar daha da ciddi hale geldi. sanki lanetliyim gibi, nereye gitsem cevapsız sorular ve problemler... sürekli kaçmak işe yaramaz derlerdi de inanmazdım. ama anlamadığım başka bir kısım: kaçmayacaksam ne yapacağım? başka bir çözüm varsa bana da söyleyin. ama sorsam çözüm yolu yok: kime sorarsam sorayım sadece bana sarıldılar. ben sarılmak, dertleşmek, konuşmak istemiyorum ben anlaşılmak istiyorum. yara bandı yapıştırdığın parmağını suya sokarsan yapışkanlık özelliği gider ve sen yine başa dönersin: elin hala acıyor ve kanıyor olur. kafayı yiyecek gibiyim hiç olmadığım kadar. ne saçmaladığım hakkında bir fikrim yok, özür dilerim. rahatsız etmek değil amacım sadece anlaşılmak ve doğal karşılanmak istiyorum. en yakın arkadaşımın bile beni sevmediğini görmek, -özellikle yeterince sevgisizliği tattıktan sonra- bana eski halimi hatırlatıyor ve ben eski hazel'i istemiyorum. onu çok özlüyorum bir yandan da, onun gibi saf olmak istiyorum. olmuyor denedim olmuyor. kafam uçmuş gibi yazmışım baştan sona okudum da. neyse iyi geceler.