Senin bu gidişlerin, bir adım atsam kaçışların. Gece çökse balkonda gün aydınlansın diye bekleyişlerin, gün boyu karanlığı görmek için saati sayışların. Alışamadım. Ne bu dengesizliğine, ne tutarsızlığına. Sen desen ki dünya düzdür ben ona inanırım, seviyorum diyorsun ama gözlerin öyle boş bakıyor ki bana inancımın üstüne beşinci kazma toprak atılıyor. Sen desen ki bu su acı ben seksen iki dere su gezer tatlıyı bulmak için birer birer önüne sererim tüm suları. Sen desen ki bu içine çektiğin hava zehir ben sana nefes olur bu havayı solutmazdım sana. Ben sen her çıkış yolu bulamayıp çaresiz kaldığında gölgen gibi ardında bekleyip sana çıkışı gösterdim. Ben hala bir gölge gibi ardındayım ama artık sadece ardındayım.
