𝕹𝖎𝖘𝖆𝖓 𝕸𝖊𝖗𝖛𝖊

Ruhun mu ateş, yoksa o gözler mi alevden?
Bilmem bu yanardağ ne biçim korla tutuştu?

Pervane olan kendini gizler mi alevden?
Sen istedin ondan, gönül zorla tutuştu.

Gün, senden ışık alsa da bir renge bürünse.
Ay, secde edip çehrene, yerlerde sürünse.
Her şey silinip kayboluyorken nazarımdan.
Yalnız o yeşil gözlerinin nuru görünse.

Hançer gibi keskin ve çiçekler gibi ince.
Çehren bana uğrunda ölüm hazzı verince.

İçimdeki azgın devi rüzgârlara attım.
Gözlerle günah işlemenin zevkini tattım.

Gözler ki birer parçasıdır sende İlahın.
Gözler ki senin en katı zulmün ve silahın.

Vur şanlı silahınla gönül mülkü düzelsin
Sen öldürüyorken de vururken de güzelsin.