ruhumun3ncusu

Gökyüzü kararır 
          	Mavi siyaha döner 
          	Yıldızlar yine de kafa tutar 
          	Parlar senin için 

ruhumun3ncusu

~ORTAÇAĞ MEKTUBU~
          Kireçtaşı piramitlerini taşıdım ama duvar olmaları için değil.
          Kendi dilimin sözlerini taşıdım ama ağzıyla söylensinler diye değil.
          Aşkım, biz hep aynıyız seninle.
          Sadece taşlar değişti, sadece çimenler.
          Menekşe, sessizlik ve marangozun tutkalı hükmeder buralara...
          O tutkalla kırık kollarımızı ve yaralarımızı yapıştıracağız.
          Ama biz hep aynıyız, aşkım.
          Diğerleri habersiz...
          Ruhumuz, her şeyin çiftler halinde var olduğu bir dünyadandır, bire bir.
          Ağaçla ağaç, taşla taş, yaprakla yaprak.
          
          Nikita Stanescu

ruhumun3ncusu

~SARILMALAR~
          Birbirimizi ve aramızdaki havayı kolayca gördük...
          İçinden akmasına izin verdiğim çıplak ve kayıtsız ağaçların resmini attım.
          Adlarımızı birbirimize haykırarak, hızlıca koştuk...
          O kadar hızlı koştuk ki zaman benim ve senin göğüsün arasında çarpıştı, dümdüz oldu.
          Bu darbeden, bir saat dakikalar ve kıvılcımlar halinda parçalandı.
          Seni ellerimle tutmak isterdim...
          Çocukluğun bedenini, eşsiz ölümlerinin önünde nasıl tutuyorsam.
          Sana kaburgalarımla sarılmak isterdim...
          
          Nikita Stanescu 

ruhumun3ncusu

~LOVING IN SECRET~
          Gizlice sevdim seni, sessiz kaldım hep.
          Bundan hoşlanırsın sandım.
          Sonuçta, aramızda sonsuzluk vardı.
          Kırılgan hayalleri yok edebilen bir sonsuzluk.
          Ama daha fazla yapamam.
          Hasret beni sarhoş edip geveze yapmış.
          Tatlı alevde boğulmak istiyorum.
          Ruhumu tanıyan ruhun alevinde.
          Ağzımın susuzluktan yandığını görmüyor musun?
          Soğuk bakan gözlerimin arkasında ıstırabın saklandığını.
          Benim güzel bebeğim, bu acımı dindir hadi.
          Bana gel ve sarıl.
          
          Mihai Eminescu