İlk defa ne zaman okudum hatırlamıyorum ama şöyle bir baktığımda ilk defa 3 yıl önce Mayıs ayında yazmışım buraya ve kaç defa bitirdiğimi hatırlamadım demişim. 3 yıl geçti ve ben hala kaç defa bitirdiğimi hatırlamıyorum. Bir okur olarak buraya her geldiğimde kendimde bir değişiklik fark ediyorum. Buğulu Kan'a hep farklı bir bakış açısıyla bakıyorum. Şimdi okumadan geldim ama buraya arada yazmayı özlemişim. Yazarcım kalemini özlediğimi, okurlarının seni unutmadığını hatırlatmaya geldim. Belki Wattpad bir gün unutulur tamamen veya kapatılır ama hissediyorum ki Buğulu Kan daima zihnimde ilk sırada kalacak. Evet, böyle bir hikaye vardı. Ben okurken daha üniversiteye hazırlanıyordum ve beni sakinleştiriyordu. Sonra üniversiteyi kazandım, arkadaşlarımla buluşmadan önce okudum. Bir iki muhabbet edecek kimsem kalmadığında tek iken okudum. Sigarayı bıraktığımda okudum, tekrar başladığımda okudum. Münazaraya hazırlanırken okudum ve tam olarak Aden gibi heyecanlı olduğumu hissettim. Şimdi karantinadayken bir kez daha okumaya karar verdim. Bir daha ne zaman buraya uğrarım bilmiyorum. Belki seneyi devriyesini yapar, gelecek sene tekrar uğrarım. Belki başka hisler yaşar ve gelir mezun olduğum zaman anlatırım. Sadece tek bir şey söylemek istiyorum. Final içine sinmemiş olabilir fakat şahsi olarak Aden kadar acı çekmediğim halde bir gün hepsine değecek anlar yaşayacağımı hissediyorum. Belki yaşamam ama ne derler? Umudunu kaybetme. Kısacası yazdığın final bana umut veriyor ve bence diğer okurlarına da veriyordur. Neyse canım yazarcım, bu bir veda değil. Yine görüşeceğiz. Gelecekte bilinmeyen bir zamana kadar hoşçakal, kendine iyi bak ve bize yeni kurgularınla gel. Seni özledik. <3
