Bir kar tanesi gibiydi onun için umut. Herkesin uyuduğu bir saatte en yüksek uçurumdan atıverdi tüm umutlarını. Gök yüzü kapattı yüzünü, saldu dört bir yana bulutlarını. Evlerin çatısı ise hazırlıklarını yaptı. Zordu taşıması gök yüzünden yağan onca umudu. Güç isterdi.
O ise ;
Şehrin hazırlığına baktı bi süre, göz yaşlarını parmaklarının ucuyla sildi vs yüzüne Hilal'i kıskandıracak bir gülümseme yerleştirdi. "Hiç değilse.." Dedi dumanı türen evlerin camlarında bulutları gözetleyen çocuklara bakarak " Hiç değilse bir avuç çocuk sabah gözlerini bembeyaz bir dünya ile açacak"
Sonra ise derin bir nefes aldı ciğerlerine ve oradan karanlığa karıştı.
- İstanbul
- InscritJanuary 5, 2015
Inscrivez-vous pour vous abonner à @olumcicegim
OR
Si vous avez déjà un compte,
En continuant, vous acceptez les Conditions d'Utilisation et la Politique de Confidentialité de Wattpad.
olumcicegim
Nov 20, 2015 08:38PM
Biz kaçıcıydık. Bir sorunla karşılaştığımızda savaş takınlarımızı giyip gardımızı almaktansa ayaklarımızı vura vura koşmayı tercih ederdik. Çünkü duymaktan kendimizi alıkoyduğumuz şeyler gerçeklerdi...Afficher toutes les Conversations