}} nezz {{

@ _SIRRI-MAVI_   tabiikide bakıyorum hemen 

“İstanbul mutlaka fethedilecektir. Onu fetheden komutan ne güzel komutan, o ordu ne güzel ordudur.”
          29 mayıs 1453
          FatihSultanMehmet
          İstanbulun fethi kutlu olsun...

Sonunu bilmediği bir mevsim misalidir insan.
          İnişli, çıkışlı baharı olur.
          Zamanını bilmediği bir gökkuşağı gibi ,
          Bazen renkli, bazende Gökyüzü gibi sadece mavi.
          Güneş gibi yeniden doğar.
          Bitmeyen ümitleri ile yeşerir.
          Umudun yolcusudur her zaman
          Değil midir ki zaten.
          Her kışın sonu, Her daim ilkbahar.

Yarım kalmışlıklar arasındadır insan hep.
          Sonu gelmeyen hasretler,
          Geri gelmeyen özlemler.
          O yüzden hep hayallerde düşlemek gerekir bazen.
          Çünkü orada hiç bir şey eksik kalmaz.

Bazen de huzurun yeri,
          Kıyıya vuran dalga sesleri..
          Zaten önemli olan, bedenin değil
          Ruhun dinlenmesi değil mi..?

Ah şu geceler.
          Sessizliğin en güzel hali. 
          Sığındığın en huzurlu saatlerin.
          Ya şu karanlıklar olmasaydı ,
          Nasıl haykırırdı insan içindekileri.
          Kim duyardı şu yüreğinin sesini.

Güvenleri yok ettiler 
          Sevgiyi körelttiler,
          Saygıyı bıraktılar.
          Her duygunun arkasında bir yara açtılar. 
          Sonu olmayan yollarda insanoğlu,
          Nereye gider bilinmmez oldu.
          Gittikçe var olmak varken,
          Neden hep yok olmak peşinde...
          
          

Umutların da, kanatları varmış.
          Her gün güzel günlerin hayallerine uçan.
          Ve yine her şey gibi, oda 
          Kırıldıkça, yok olmaya mahkum edilmiş...
          

Çıkarları uğruna yaşamak yerine, 
          doğruluklar seçilseydi eğer 
          Belkide bu kadar yürek yorgunlukları olmayacaktı. 
          

Gerçek olan bir hayatın içinden,
          Yalanlar ile geçiyoruz.
          Yavaş yavaş eksiliyoruz hayattan. 
          Eskiye dair özlenilen değerleri kaybediyoruz.
          Eksik olan tebessümler,
          Yarım kalan sevinçler,
          Gün gün biten güvenler.
          Hep bir yarım kalmışlık. 
          Belki de hiç görmeyeceğiz,
          Hiç tamamlanmayacak 
          Sevincimiz, eksik yanımız.
          Sonsuzluk yolunda, 
          Yavaş yavaş yok oluyoruz.
          Hep bir gün sayıyoruz...