Bak! Ölüm kendine bir taht kurdu
Loş batının aşağılarına doğru
Yapayalnız uzanan tuhaf bir şehirde,
İyinin, kötünün, en kötünün ve en iyinin bir de
Ebedi ve ezeli uykularına vardıkları yerde.
Bize ait hiçbir şeye benzemezler
Oradaki mabetler, saraylar, kuleler; zamanın kemirdiği kuleler ki titremezler.
Etrafında, kasvetli sular
Yükseltici rüzgarlarca unutulmuş, boyun
Eğmiş uzanırlar altında göğün.
.
.
.
.
Yok çünkü bükülen tek dalgacık
Tek kabartı yok rüzgarların çok uzak daha şen
Bir deniz üzerinde olabileceğini söyleyen
Yok korkunçluğu daha az dingin denizlerde
Rüzgarlar olduğunu ima eden tek yükselme.
Fakat bak, havada bir kıpırtı!
Bir dalga var orada, bir çalkantı!
Belli belirsiz gömülerek duygusuz gel gite,
Kuleler bu yana atılıyorlar adeta
Uçlarına saydam tabakalı göklerin içinde
Sanki hafifçe bir boşluk verilmişçesine.
Dalgalar şimdi daha kızıl bir kor gibi parlıyorlar
Saatler donuk ve zayıf soluyorlar
Dünyevi acılar arasında değil de, vakti geldiğinde,
Aşağıya, bu şehir aşağıya çökeldiğinde
Cehennem bin tane tahttan ayağa kalkarak,
Saygı ile onu selamlayacak.
~~Edgar Allan Poe
Following
