*

؛sevgili anneciğim; ayakkabılarım hâlâ yırtık. inandığım o liman, dikenli yollardan sızan koca bir yalan.koynumda beslediğim, her gece ninneler söylediğim, kollarımın arasından bir an olsun ayıramadığım zift ile kaynamış mavi bir deniz suyu. son bir cesaret sarf ettiğim kelimeler, dilimde nasırlaşan eskimiş bir satırdan öteye gidemeyen çelimsiz heceler. bir ben yarattım, bin sene geçse eskimeyen bir sevgiye. o sevgiye bir ben adadım diyorum, gülüyorsun. anne ayakkabılarım hala yırtık, başım o yüzden hep eğik. onalara bakıyorum hep, yoksa korkmuyorum, utanmıyorum, ağlamıyorum meleğim; devrile devrile yuvarlanıyorum.  ‏‏‏‏‏‏‏‏          ‏‏‏‏‏‏‏‏      ‏‏‏‏‏‏‏‏    ‏‏‏‏‏‏‏‏  ‏‏‏‏‏‏‏‏      ‏‏‏‏‏‏‏‏     ‏‏‏‏‏‏‏‏    ‏‏‏‏‏‏‏‏          ‏‏‏‏‏‏‏‏      ‏‏‏‏‏‏‏‏    ‏‏‏‏‏‏‏‏  ‏‏‏‏‏‏‏‏      ‏‏‏‏‏‏‏‏     ‏‏‏‏‏‏‏‏