terk edilmiş bir fabrika, çatı süslemelerinden sular damlıyor yeni yağmur yağdığından, etraf boş olduğundan sessizlik hükmünü giymiş de yankılanıyor insanın kalbine taaruza geçmişçesine.
dünün, bugünün ve yarının gazeteleri yerdeki su bataklığında parçalanıp gitmiş, karşıda oturmuş sessizliği dinlerken kendini paralayan biri var. kimseler yok ama fikirleri her yeri istila ettiğindendir çok kalabalık aslında.
yüzü tavana ve etrafı sarmalayan karanlığa dikilmiş, gökyüzün kapatan tavandan başka izleyecek bir şey bulamadığından derin bir iç çekiyor.
ve o benim. karşıdan gelen de sen ol.
04.05