Gözde Kalkan

Hissizlik

     "Nereden başlamalı insan; içindeki acıları, biriktirdiği sızıları, akıtamadığı gözyaşlarını anlatabilmesi için, nereden başlamalı ?

     Bir kısmından başlamalı. Belki anlattıkları, belki söyledikleri içinden bir türlü atamadıklarını bir nebze de olsa azaltacak, belki de azaltmayacak. İçinde biriken adeta bir lav kadar sıcak ve canını acıtan şeylerin azda olsa geçeceğine inandırmaya çalışıyor. Tabi ki yanılıyor. Hatta bunları yazarken boğazı düğümlenmiyor, hissizleşmiş vücudu titremiyor, hatta ağlamıyor. Yalnızca buna kendini inandırmaya çalışıyor. Ama, yanılıyor.

     Ağlamak gibiydi, hayal ettiğin şeyleri bir başkasının yaşaması. Belki de her dakika, saniye hatta salise boyunca kurduğu hayali, aslında hiç hak etmeyen birisinin yaşaması "dünyada adalet var mı?" sorusunu sorduruyordu. Parmaklarını çıtlatıyor, çıkan sesler aynı bir kemiğin kırılması kadar acı veriyordu kalbine.

     Ve her zaman teselli ediyordu kendini, ama biliyordu ki ancak nefesi tükendiğinde hissedecekti o enfes mutluluk hissini."