🇹🇷

yaşıyor gibiyim yaşamıyorum.

o defteri yırttın, o evi yaktın, o çiçeği öldürdün. sen bu dünyanın en acımasız ama aynı zamanda da en masum çocuğusun. kabul et istediğin bu değildi. sen istedin ki o kapı hep sana açılsın, o çiçek hep sana açsın, o defterde sadece senin yazın bulunsun. üzgünüm bu sefer senin kalbin kazanmadı. çok üzgünüm bu zafer sana hiç uğramadı. sil o suratında ki öfke lekesini. direnme, ağlama, o kapıyı yumruklama. çok geç canımın içi. bazı şeyler için artık çok geç.

Ben kâfirler şehrinde bir Müslümanım
          Sen ise sesini hep  özlediğim ezansın..

ülkeden deac olma butonu falan var mı?

herkesin zor zamanlar yaşadığı dönemler vardır. kimisi atlatır, kimisi bir yerlerden atlar. ben ikisini de yapamıyorum.

ne geldiyse başımıza dertleşirken gereksiz detay vermekten geldi.

Cam gibi gençlerdik 
          Kırdılar Keskinleştik.

Mevcut bir savaşın ortasında beni kahve içerken görmüşler. 

on dokuzuncu yüzyılda yaşıyor olsaydık eğer "güzel olan her şey şiirin konusu olabilir." sözünün karşısına adını yazardım.

gözyaşlarını silip sırtını dikleştireceksin ve bunun adına hayat diyeceksin.