🎭

İnsanlarda yapbozlara benzer, birbirlerini tamamladıkça büyür gerçek resim.

özgürlük kadar güzeldi gözlerin ve ben o özgürlüğümü özledim

Eskisi kadar özlemiyorum seni, 
          Ve ağlamıyorum olduk olmadık zamanlarda.. 
          Adının geçtiği cümlelerde, gözlerim dolmuyor.. 
          Yokluğunun takvimini tutmuyorum artık. 
          Biraz yorgunum.. 
          Biraz kırgın.. 
          Biraz da kirletti sensizlik beni! 
          Nasıl iyi olunur henüz öğrenemedim ama 
          “İyiyimler” yamaladım dilime. 
          Tedirginim aslında, seni unutuyor olmak, 
          Hafızamı milyon kez zorlamama rağmen yüzünü hatırlayamamak korkutuyor beni.. 
          Gel diye beklemiyorum artık, 
          Hatta istemiyorum gelmeni.. 
          Nasıl olduğun konusunda ufacık bir merak yok içimde. 
          Arasıra geliyorsun aklıma, banane diyorum 
          Benim derdim yeter bana banane! 
          Alıştım mı yokluğuna? 
          Vaz mı geçiyorum, varlığından? 
          Tedirginim aslında, 
          Ya başkasını seversem? 
          İnan o zaman seni hayatım boyunca affetmem..

Önceden saatlerce insanlarla sohbet ettiğim uygulamada şimdi 2 alıntı yazıp çıkıyorum ne saçma..

zeze: Acılarım kaç gün  sürecek portuga?
          
          portuga: en fazla 40 gün.
          
          zeze: 40 gün sonra geçecek mi?
          
          portuga: Hayır alışıcaksın

Zor olan ne biliyor musun, çığlık atarsın ama sesini duyan yok.

Panomun altlarında eski sanal arkadaşlarım var.Ben gittim onlae bekledi hep.Şimdi ben buradayım onlar beni hatırlamıyor.Çok garip hayat.Hepinizden özür dilerim.Hepinizi o kadar çok sevdim ki.Yapamıyorum ben işte.Kırık bir kızım hep kırıldım.Bağlanamıyorum insanlara bu bana acı veriyor.Sevemiyorum mutlu olamıyorum.Haketmediğimi düşünüyorum kendimi suçluyorum.Mutlu olamıyorum ben arkadaşlar.

“Bir gün çok bunalırsan
          Denizin dibinde
          Yosunlara takılmış gibi
          Soluksuz
          Sakın unutma gökyüzüne bakmayı
          Gökyüzü senindir
          Gökyüzü herkesindir”

Üzülme, sen aşkı yaşanması gerektiği gibi yaşadın.Özledin, içtin, ağladın, güldün, şarkılar söyledin, düşündün, şiirler yazdın. "Peki o ne yaptı" deme. Herkes kendinden sorumludur aşkta. Sen aşkını doya doya yaşarken o kendine engeller koyuyorsa bu onun sorunu. Bir insan eksik yaşıyorsa, ve bu eksikliği bildiği halde tamamlamak için uğraşmıyorsa sen ne yapabilirsin ki onun için? Hayatı ıskalama lüksün yok senin. Onun varsa, bırak o lüksü sonuna kadar yaşasın. Her zamanki gibi yaşayacaksın sen. "Acılara tutunarak" yaşamayı Öğreneli çok oldu. Hem ne olmuş yani, yalnızlık o kadar da kötü bir şey değil. Sen mutluluğu hiçbir zaman bir tek kişiye bağlamadın ki.... Epeydir eline almadığın kitaplar seni bekliyor.Kitap okurken de mutlu oluyorsun unuttun mu? Kentin hiç görmediğin sokaklarında gezip yeni yaşamlara tanık olmak da keyif verecek sana.Yine içeceksin rakını balığın yanında. Üstelik dilediğin kadar sarhoş olma özgürlüğü de cabası.... Sen yüreğinin sesini dinleyenlerdensin ve biliyorsun asolan yürektir.Yürek sesi ne bilmeyenler, ya da bilip de duymayanlar acıtsa da içini unutma; yasadığın sürece o yürek var olacak seninle birlikte. Sen yeter ki koru yüreğini ve yüreğinde taşıdığın sevda duygusunu. Elbet bitecek güneşe hasret günler. Ve o zaman kutuplarda yetişen cılız ve minik bitkiler değil, güneşin çiçekleri dolduracak yüreğini... NAZIM HİKMET

Bence hayat bir yapboz gibi.Kocaman bir yapboz.Hayatı sevmezsiniz çünkü hep büyük resme odaklanırsınız.Bence hayatın güzellikleri küçük parçalarda..Evet milyonlarca parçadan oluşan hayatın bir parçası anlam ifade etmez.Ama siz o parçalara anlam yüklerseniz herşeyiniz olur.Bizde zaten evrende öyle değil miyiz?Kocaman bir yapbozda küçücük bir parçayız.Küçük parçaları sevin.Kuşları sevin, müziği sevin, gökyüzünü sevin, çizdiğiniz her bir resmi, yazdığınız her satırı sevin, aldığınız her bir nefesi, gözyaşlarınızı, acınızı sevin.Bunları severseniz kendinizide seversiniz.Kendinizi severseniz evren gibi kocaman resimdeki küçük yapboz parçalarını seversiniz.Biraz uzun oldu, bu yazdıklarımı kim okudu bilmiyorum ama buraya kadar okuyanlar gerçekten şanslı.Hepinizi çok seviyorum.Çünkü hepimiz mükemmel yapboz parçalarıyız.Biz olmasaydık büyük resim olmazdı, hayat olmazdı.Hepimiz o kadar değerliyiz ki.. <33