Sevmek o kadar basitleştiki..
Ben sana güveniyorum cümleleri nerde?
Sen diye başlayan yerine tebessüm bırakan kelimelere ne oldu?
Gülüşün ile birlikte onlarda bir nefes olup uçup gittimi?
Peki ya ben?
Gitme dediğin halde herşeyi yokuşa çıkmaza sürükleyen ben..
Ne kadar anlamsız geliyor değilmi yaptıklarım. Ama hepsinin anlam kazanması benim yüreğimin acımasıyla oluyor.
Bu sefer sızılarım sol tarafım da kalmıyor yalnızca.
Önce sağ tarafıma nufüs ederken, usulca tüm bedenime yayılıp, beni esir alıyor..
Bunları yazdığım için ileride pişman olacağım belki..
Belki değil pişman olacağım..
Kime güvendiysem uçmadımı avuçlarımın içinden..
Gitmedi mi uzaklara? İhanet etmedimi bana?
Şimdi izlerim sessiz usulca
Karanlığa inat umut ışığı ile yanan gözlerim,her şeye rağmen yeni heyecanlar ile ritmi bozulan kalbim.
Hepsi karanlığa, sessizliğe gömüldü benimle..
Yalnızca kalemimin çıkardığı sesler ise benden hatıra kalsın sana..
Özlediğinde bir kaç satırda sen karalarsın buraya..F.Y
