"Yaşamaktan keyif almıyorum" adlı kitabıma yeni bölüm attım.
Yb küçük bir alıntı:
Tekrar önüne dönerken bir derdin sahibi olmak istediğini fark etti. Bir ihtimal hiçbir derdi ya da amacı olmadığı için böyle boş hissediyordu. Bir derdi olsaydı şayet normal insanlar gibi, veyahut bir hayalî, o zaman bu kadar boşlukta sallanmazdı ruhu. Çevresinde insanlar sıradan hayatlarını dert diye sırtında yük ederken sıradan olmayan bir günün felaket de olabileceğini bilmiyorlardı. Bilselerdi...
Onun için de sıradandı hayatı belki ama onun sıradan olan sadece hayatı değildi ki, kaybettiği yaşama sevinciydi.