O kadar kötü hissediyorum ki, sanki çıkmaz bir sokakta kapana kısıldım. İğrenç hissediyorum, dünyadaki en kötü insan benmişim gibi. Herkes tek tek bırakıyor, kimse yanım da olmak istemiyor, çok saf olduğumu söylüyorlar. Herkese çok çabuk güveniyorum. Ve bu huyumdan nefret ediyorum. Kendimden de.
Hiçliğin içerisindeyim. Dar bir odaya kapatılmış gibi nefes alamıyorum. Ellerim titriyor, geceleri uyuyamıyorum, yemek yiyemiyorum, kimseye içimi açamıyorum.. Kimse anlamak istemiyor. Gözlerinin önünde ölüyorum, gözlerini kapatıyorlar, çığlık atıyorum, kulaklarını kapatıyorlar, konuşmaları için yalvarıyorum ama konuşmamak için arkalarını dönüyorlar..
Ben bu sefer gerçekten tükendim.
