artık kimseden bir şey beklemiyorum, birinin dizinde uzanıp dinlenmek istemiyorum, birisinin beni anlamasını beklemiyorum. birisinin sarılınca geçeciğine inanmıyorum, saçlarımın okşanmasını istemiyorum, gözyaşlarımı birisi silsin istemiyorum, ellerimden biri tutsun istemiyorum. bir şeylerin anlatınca çözülecebileceğine inanmıyorum, hoş buna hiç inanmamıştım. çünkü ben birinin dizinde dinlenmeyecek kadar yorgunum, çünkü beni kimse anlamaz, çünkü ben sarılsam bile üşürüm, çünkü benim saçlarım okşanmaz, çünkü ben gözyaşlarımı hep kendim sildim, çünkü benim ellerim yaralı tutamam, çünkü ben kendime bile anlatamadım.