Aragos

Dłonie twoje zniszczyła wieczność.
         A dotyk odbiera życie,
                   i czas,
   rozmazał twarz bez wyrazu
       schowaną w ukryciu.
   Czy oczy twoje są puste?
   A nicość wypełnia duszę?
  I bryła lodu to serce twoje?
    Przychodzisz w czerni,
            znienacka,
  okryta płaszczem krzyku,
      by z każdym z nas ,
        zatańczyć raz,
  Taniec Naszego Życia.