CenzuralnaGroteska

Sztuka rozmawiania

Ludzie wiecznie zakładają, co lubią, a czego nie.
Wyrażają tysiące opinii, nie zawsze wiedząc o czym mówią.
Rzucają słowa bez wartości do Internetu czy do uszu ludzi wiedzących jeszcze mniej.
Wykłócają się z nieznajomymi, których nigdy nie zobaczą tylko po to, żeby pokazać, że system demokratyczny jest pod dyktaturą.
Używają zwrotów - „o gustach się nie dyskutuje" - nieświadomi, że dyskusji nie prowadzi się na inne tematy.
Mówią - „to moje zdanie" - jakby nie było innego wytłumaczenia.
Tacy ludzie to hipokryci od chwili, kiedy otwierają usta.
Dobrze jest wiedzieć, co znaczą słowa jakich się używa.
Nie przesadzać z egzegezą, a jednocześnie wykazać się odrobiną pedantyzmu dla umocnienia wartości twojej opinii, która i tak będzie błędna.
Na co nam przydawka, orzeczenie czy okoliczniki, kiedy i tak nie stać nas na poruszanie jakichkolwiek dyskusji?
Łatwiej jest napisać. Nikt ci nie przerwie, masz cały boski czas, żeby wepchać do jednego zdania cały swój marny światopogląd.
Pesymista, optymista, realista.
Ścisłowiec, humanista.
Muzyk, plastyk, pisarz.
Wykonawca, odbiorca.
Nie ma dwóch bardziej różniących się rzeczy. Nie ma dwóch takich samych osób.
Odmienność jest zła. -  Odmienność jest dobra.
A czym jest zło? A czym jest dobro?

Relewantnym aspektem jest to, że egoizm może iść w parze z egalitaryzmem, a jeśli tak to przecież nawet fałsz może być prawdą.