Θα ήθελα να εκφράσω τα συλλυπητήρια μου σε γονείς, αδέρφια και φίλους που έχασαν τα αγαπημένα τους πρόσωπα λόγω των λαθών του κράτους, ο οποίος έκανε τα στραβά μάτια σε τέτοια χρόνια προβλήματα όπως εκείνο στα «Τέμπη», ένα δυστύχημα το οποίο δεν συνέβη μόνο, επειδή ένας σταθμάρχης δεν γνώριζε να κάνει ορθά την δουλειά του, ένα επιχείρημα φυσικά, που κανείς δεν αναιρεί, αλλά το λάθος ξεκινάει από τους ηγέτες που εμείς οι ίδιοι επιλέγουμε και εμπιστευόμαστε την ασφάλεια μας στα δικά τους χέρια, ενώ εκείνοι αγνοούν εντελώς την σωματική και ψυχική μας υγεία.
Η ζωή ενός ανθρώπου δεν είναι ασήμαντη, πόσο μάλλον οι ζωές των νέων και φυσικά, οι πράξεις και τα λόγια μας δεν πρέπει να βασίζονται στον παράγοντα της τύχης, « Πάμε και όπου βγει».
Όταν αναφερόμαστε σε ανθρώπινες ζωές θα πρέπει να έχουμε επίγνωση, πόσο μάλλον όταν αναφερόμαστε σε ζωές νέων ανθρώπων! Οι νέοι είναι το μέλλον αυτής της χώρας, η οποία συνεχώς μας απογοητεύει, με τις πράξεις, τα λόγια και υποσχέσεις που συνεχώς αθετεί!
Θα ήθελα λοιπόν, έστω και καθυστερημένα ύστερα από την έντονη συγκίνηση που είχαμε όλοι βιώσει και θα βιώνουμε για δεκαετίες ακόμα (καθώς γεγονότα σαν αυτά δεν διαγράφονται εύκολα από τις μνήμες των ανθρώπων) να θρηνήσουμε τις ψυχές αυτών των αδικοχαμένων ανθρώπων(και φυσικά να ελπίζουμε στην γοργή ανάρρωση των τραυματιών) , οι οποίοι είχαν όνειρα και φιλοδοξίες και μπήκαν σε εκείνο το τρένο του θανάτου με προορισμό να ξανά δουν τους αγαπημένους τους αλλά κατέληξαν να αντικρίσουν τον θάνατο με τα ίδια τους τα μάτια.
Συλλυπητήρια λοιπόν, στους ανθρώπους που έχασαν τα αγαπημένα τους πρόσωπα και θα ήθελα να γνωρίζεται ότι σε τέτοια περιστατικά δεν βρίσκεστε μόνοι σας αλλά έχετε και όλους τους Έλληνες και ξένους πολίτες στο πλευρό σας, οι οποίοι θρηνούν μαζί σας και ελπίζουν σε ένα καλύτερο μέλλον, στο οποίο δεν θα αναγκαστούμε να θρηνήσουμε άλλο, τα αδέρφια, τους γονείς, φίλους και συγγενείς μας…
