Het is uit. Met hem. Met hem, met wie ik 4 jaar had. Hij is vreemd gegaan, en ik ben daar kapot van. Totdat er iemand in mijn leven komt. Iemand die mijn haat en verdriet doet bedaren. Elke keer als ik in zijn prachtig blauwe ogen kijk, word ik al gek. Als hij al naar me knipoogd, word ik verlegen. Als hij me al aanraakt, gaan mijn haartjes recht overeind staan. Ik houd van hem. Hij houd van mij. Denk ik.