Güldü. O an anladım, felaketim olacaktı. O an şahit oldum, bir insan felaketine göğsünün altında hissettiği bir ağrıyla gidebilirdi. Gittim. O ağrı, bana bakıp her güldüğünde kendini hatırlatmaya devam etti ve beynime, kendime nasıl yenildiğimi tekrarlayıp durdu. Ben ise bu yenilgiyi bir kalbin ağır geldiği bedenimde beni nefes aldıran asıl şeymiş gibi taşıdım.
1 part