در ١٩١٠، در «دومین کنفرانس بینالمللی زنان کارگر»، کلارا زتکین٢ موضوع سازماندهی یک روز جهانی زنان کارگر را مطرح کرد. کنفرانس تصمیم گرفت که هر سال، در هر کشور، آنها باید در یک روز واحد «روز زن» را زیر شعار «حق رأی برای زنان نیروی ما را در مبارزه برای سوسیالیسم تقویت خواهد کرد» جشن بگیرند. طی این سالها، مسأله دمکراتیکتر کردن پارلمان، یعنی گسترش حق رأی همگانی و بسط حق رأی زنان، یک موضوع اساسی بود. حتا پیش از نخستین جنگ جهانی، کارگران در همه کشورهای بورژوایی به استثنای روسیه حق رأی داشتند.٣ تنها زنان، در کنار دیوانگان، فاقد حق رأی بودند.