Her şey onu o sokakta görmem ile başlamıştı. Her haliyle dikkat çeken onu. Tek başına yanmayı seçmiş elinden geldiğince insanları kendinden uzaklaştırmayı seçmişti bunu başarmıştı da. Peki ya ben. Ben neden uzaklaşamıyorum? Başıma gelen her şeyin sorumlusu bendim. Yapacak bir şeyim yoktu. Son kadehide dikledim. Artık başım ağrımıyordu. Kendimi kuş gibi hafif hissettim. Sadece gülerek etrafıma bakıyordum. Uzun zaman sonra mutluydum. Sanırım sarhoş oldum. Onu gördüm barın girişinde galiba fazla sarhoş oldum. Halüsinasyon görüyordum. Beni gördüğümde kaşları çatıldı. Hemen gülerek el salladım. Bedenim benden habersiz davranıyordu. Yanıma geldiğinde kolumdan tuttu. Artık fazla yorgundum ve uykum vardı. Kulağına yaklaşıp. "Rüyalarla yaşıyorum ben aşkını Ama bak, sen seviliyorsun, bense bekliyorum Elinden geliyorsa Azıcık sevsene beni."dedim Gözlerimi kapatmadan önce duyduğum sesiyle gülümsedim "Severim."