Gülümseyerek kızaran yanaklarıma dokundu "Bahçemsin, gökkuşağının tüm renklerinin sığındığı tek bahçemsin" dedi. Baktım sadece, birşey söyleyemedim. Gözlerimden usulca akan aşık damlalar anlatıyorlardı herşeyi. Gözyaşlarımı silerken parmaklarının ne kadar içimi ısıttığını anlamıştım o an . Kalbim hiç atmadığı kadar hızlı atıyordu. Bir kere daha gülümsese, küçük bir çocuğun yokuş aşağı koşması gibi büyük bir heyecanla sarılabilirdim. Güldü. Ve "Gözlerinden akan damlalara kıyamam o gözler birdaha kızarmasın. Konuş ki kulağım uzun zamandır dinlemediği en güzel şiiri dinlesin" dedi. Utanmıştım ve yanaklarımdaki kızarıklık daha da artıyordu. Dudaklarım hareket etmeye başladı ve söyledikleri tek şey "Kalbimden tutar mısın?" oldu. Saatlerce eli kalbimde gözleri gözlerimdeydi. Gözleri hafif çekikti ve o mavilik ışıl ışıl parlıyordu. Kalbimde ki uyuyan kelebeklerimi uyandıran tek kişi Ayaz'dı... Biraz gerçek ve birazda kurguyla karışmış güzel bir hikaye okunmaya değer bence.
7 parts