Gözlerine baktım. Dibi görünmeyen karanlık birer kuyulardı sanki. Her kahkahasında ruhumun canlandığını hissedebiliyordum. Sigaramın ucuna vururken uçuşan külleri izledim. O küllerde bir ruhun yok oluşunu gördüm. İşte tam önümdeydi. Kahkaha atarken ortaya çıkan dişlerine, samimi gülümsemesine eşlik eden ışıldayan gözlerine, saçlarını geriye atışına... sanırım bunların hepsine aşık olmuştum. Olmamam gerekirdi.