Jeżeli jesteś odporny na wszelkie błędy językowe, stylistyczne, ortograficzne to zapraszam. To była moja pierwsza "książka" jak byłam jeszcze dzieckiem myślącym o... dość dziwnych rzeczach. W każdym razie, to było jedno z moich pierwszych opowiadań, więc proszę o wyrozumiałość i komentarze z uzasadnioną krytyką. Jeżeli chcecie posmakować mojego nowego, lepszego stylu pisania, zajrzyjcie na opowiadanie "Żyjemy pod jednym niebem", "Save me, Marionette.. " lub "Oblubieniec Bestii" Po wybudzeniu się ze świata animatronów, poprzez śpiączkę, Alex zapomniała o swoim chłopaku, oraz przyjaciołach. Głowna bohaterka ma już 21 lat. Pewnego dnia, gdy widzi swojego ojca, wkładającego młodego chłopaka do maszyny, pragnie uciec z domu, przez obawę iż mógłby jej coś zrobić. Gdy biegnie, trafia przez przypadek do innego wymiaru. Zauważa tam opuszczoną ( A może nie? dop. aut) katedrę. Dziewczyna jednak nie wie, że są tam jej przyjaciele i jedna ważna dla niej osoba, która teraz jest bezlitosną maszyną do zabijania. Czy Alex przetrwa w domu strachów? Czy pozna wszystkie tajemnice ? Czy obudzi uczucie Goldena, którym darzył ją w pizzeri? Czy chłopak rozpozna swoją dawną miłość? Welcome to your new home, my dear Alex. (Its me xD)

Yui Komori to siedemnastolatka która zostaje wysłana przez rodziców do Japonii, gdzie zamieszkuje z sześciorgiem braci wampirów. "Wszystko się zmieniło, gdy ich poznałam [..]". Wiedząc że nie ma wyboru i musi wyjść za mąż za jednego z nich, stara się przetrwać. Jednocześnie zagłębiając się w coraz to nowsze historie i sprawy rodzinne. Romanse, groźby i krew to codzienność w rezydencji, zwłaszcza kiedy mieszka się z szóstką wampirów... Co się stanie kiedy przybędzie ten znienawidzony jegomość? #31 życie #16 życie #2 życie 8.12.2018

Złodziejaszek, jego kochanka, młody szlachcic, barmanka i tragicznie osierocony nastolatek zostają przypadkiem wplątani w tajemnicze intrygi królestwa, przez co spada na nich oskarżenie o zdradę, co w konsekwencji sprawia, że zostają niesłusznie skazani na śmierć. Jednak dostają od losu drugą szansę. Tajemnicza postać ratuje im życie. Muszą jednak zapłacić za to cenę. Od dziś mają strzec Krainy Wides przed niechcianymi gośćmi. Jedyne miejsce, które łączy świat żywych ze światem śmierci zaczyna przyciągać nie tylko żywych, ale i też umarłych. Nasza piątka ma stać na straży obu światów, tym samym stając się Władcami Życia i Śmierci.

Cześć, jestem Zośka, choć znajomi z klasy lubią nazywać mnie „Pączkiem". Tak, wyglądam jak pączuś, daleko mi do figury modelki, ale za mnie nadrabia figurą moja przyjaciółka, Klaudia. Kocham język polski i matmę. Mogę godzinami słuchać nauczycielki od zajęć artystycznych. Nie wiem kim chcę być, dlatego wybór liceum czy technikum to dla mnie niemały problem, a w ostatniej klasie gimnazjum trzeba już coś zdecydować. Prawda? Raczej nie mam kłopotów z tym, jak wyglądam, choć pewnie większość osób w naszej szkole doradziłaby mi zrzucenie kilku kilogramów. W sumie to wierzę w siebie. Do czasu... Zaczęłam dostawać dziwne smsy i wiadomości na messengerze. Okazało się, że ktoś założył konto na insta, gdzie umieszcza memy o mnie i ze mną w roli głównej. Zaczynam powoli wątpić w to, co kiedyś w sobie kochałam i co ceniłam u siebie najbardziej. A co, jeśli ten „przyjaciel", jak sam się nazywa „KrólFit", ma rację? Co, jeśli jestem tylko grubaską i nikim ponad to?

będę tu opisywać sytuacje z mojego życia, przypały ,i inne tego typu rzeczy :) jak ci się nudzi lub trafiłeś/łaś tu przez przypadek to zapraszam :) może poprawie ci humorek? kto wie?? także ten no...zapraszam ściskam Perka

!!Książka zostanie przeniesiona na inne konto (patrz na bio), lecz dopiero wtedy kiedy wrócimy do szkół lub będą wakacje(a dokładniej to skończy się to szaleństwo)!! Witaj, w tej oto książce będę opisywać głupie i dosłownie ZJEBANE teksty mojej klasy i nie tylko. Zapraszam do powieszenia się ༼ ͡° ͜ʖ ͡° ༽ UWAGA albo i nie, występują tu : ☢Przekleństwa ☣ZJEBANE teksty ☢Sytuacje z mojego prawdziwego życia ☣Głupota w czystej postaci A tu proszę państwa wierszyk na chęć życia : Hokus, pokus, czary, mary, spierdalaj To tyle, widzimy się następnym razem lub nigdy~

Wybieramy najbardziej trudne decyzje i momenty w swoim zyciu, wktórym momęcie bedzie dobra decyzja w a którym nie.Jestesmy ludzmi którzy wybierają własną droge i cel oraz czasami marzenia,podejmiemy decyzje taką bedzie skutkowała albo dobrze albo zle.Nie mamy umiejętnosci cofania czasu,zeby wrócic do tego miejsca i momentu aby podjąc inną decyzje.Podejmujemy najdziwniejsze decyzje nawet gdy zostanie ona złamana a nasze zycie zostanie wywrócone do góry nogami, Ja jako autor tej ksiązki w zyciu podejmuje dziwne decyzje.Nawet jak skutkuje to porazką, postawieniu sie naprzykład szefowi w pracy w obronie kogos innego moze skutkowac mnie wyrzuceniem z pracy dysciplinarnie.Bo wybuchłem gniewem i czasami decyzje nasze są z automatu, szybkie i bez zastanowienia sie a potem są efekty nie miłe. Nie mam czaso-przestrzennej maszyny zeby skakac miedzy czasem, ale gdy wybór jest inny to czasami skutkuje akceptacją gdyż jest na drugi dzień spokoj , tak zwana cisza przed burzą.Kazdy chce zyć w swoim czasie oraz zyciu, ale mu sie nie udaje, bo zawsze cos na przekór wpadnie i ustawni nam przebieg zdarzeń innaczej niz trzeba.Zycie podkłada na codzienn przeszkody albo je przezwycięzamy albo upadamy, osoba która sie staje najblizsza moze sie okazać przeciwiennstwem,pewnie zastanawiacie sie co autor miał na mysli a to ze decyzje które podejmujecie nie zawsze mogą pójsc po waszej mysli. Tak jak chcielibysmy akcje i reakcje, czasami dochodzi do akcji i reakcji razem i wtedy wybucha razem jedno i drugie. U pisaza-amatora nie wiadomo jak bedzie czy zostanie w pracy czy go wywalą nawet jak miał racje a tamtci zawinini sprawe i decyzje.Pamiętajcie nie dajcie sie zwieść losowi i decyzją, wiem ze to trudne jest tak jak u pisaza.

Nie licz na smutne żalenie się jakiegoś nastolatka, jak to chce się zabić przez złą ocenę w szkole. Tutaj przeczytasz namiastkę tego jak wygląda dzień pisany depresją, strachem i traumą.

Zwykła dziewczyna Rina, pewnego dnia odkrywa tajemnice swoich przodków i zmienia to jej życie o 180 stopni. Czy wraz z grupą przyjaciółek dadzą radę pokonać wszelkie trudności i opanować chaos, który zapanował nad małą, niegdyś spokojną, japońską miejscowością Okomurą? Czy uda jej się odkryć swój prawdziwy magiczny potencjał i pokazać że dziewczyny rządzą? Polecam

Randomowa poezja. Tfu, pseudopoezja. Jakieś dziwne przemyślenia, niekoniecznie w formie "normalnych" wierszy. Zalecane czytanie bez oczekiwań. Dodam, iż początkowe będą trochę inne (pewnie gorsze), potem jest lepiej.

Otrzymałeś właśnie wyjątkową przepustkę do wnętrza mojej głowy. Masz dwie możliwości: a) wyrzucić ją do kosza, b) zagłębić się w zakamarki mojego mózgu. Wybór należy do Ciebie. Daję Ci go, żebyś miał poczucie kontroli. Teraz to nie ja panuję nad sytuacją, ale Ty. Trzymasz właśnie w rękach mój umysł. Więc jak będzie? Znajdziesz w sobie odwagę, żeby go zniszczyć, zanim on zniszczy Ciebie? "something" jest dla mnie czymś ważnym, osobistym. To zbiór przypadkowych tekstów napisanych, gdy za dnia widziałam gwiazdy, a nocą wygrzewałam się w słońcu. Gdy spadałam do góry, szybując prosto do piekła. Gdy działo się wszystko, ale nie było nic.

Margaret jest kobietą w średnim wieku, lubiącą obserwować świat i ludzi. Czerpać wiedzę z różnych źródeł i dzielić się nią z innymi. Lubi podróżować do różnych miejsc i odkrywać to, czego jeszcze do tej pory nie miała okazji doświadczyć. Jest miłośniczką kotów, które bardzo kocha. Życie w ich towarzystwie uważa za wielki, cenny dar. Obserwacja ich perypetii dodaje jej życiu wiele śmiechu i zabawnych sytuacji. Fascynuje ją świat przyrody i tego co nieznane. Szuka różnych źródeł rozwoju duchowego, przeżywając radość na przemian ze smutkiem. Kocha drzewa i stara się zaszczepiać innym tę miłość. Jest miłośniczką dobrego jedzenia oraz kulinarnych eksperymentów.

Wszystko i nic - to idealny opis tego "dzieła". Opis dziejów na przestrzeni całej mojej edukacji łącznie z najnowszymi wpisami, choć nie wiem ile sobie jeszcze z tego przypomnę :3 Ogólnie chciałabym się tutaj podzielić humorystycznymi anegdotkami z mojego żyćka, ale też przemyśleniami będącymi w głowie zwariowanej 19-latki.

Jest to książka pisana Luzino przez modą dyslektyczkę opowiada o problemach idiotyzmach i pomówieniach względem dysleksji czasem lekko humorystyczna, ale nie oczekujmy komedii, bo komedią jest traktowanie dyslektyków w polskich szkołach, więc jeśli ktoś nie lubi polskiej oświaty, to zapraszam. ;)

"- To może ja też Cię powkurwiam. - Ok to dawaj. - wysyłam wiadomość i wpatruję się w telefon. - Nie, jednak nie jestem taki jak Ty i tak nie potrafię. - Bywa. - przecież nie mogę mu pokazać, że w jakimś stopniu ruszyło mnie to co napisał. - Bo Ty jesteś maleńka, a takie najwredniejsze. - mimowolnie uśmiecham się do ekranu."