CHAPTER 1
TYRON was busy reading the report for the expansion of the Zapanta Hotel in New Zealand when his secretary entered his office. Hindi siya nag-angat ng tingin kahit alam niyang nasa harapan na ito ng mesa niya dahil abala siya sa ginagawa.
"Yes?" Tugon niya na hindi tinitingnan ang sekretarya.
"Sir, Mrs. Zapanta is in line four. She is persistent to talk to you."
He heaved a deep sigh and then grabbed the cord of the telephone.
"Thanks, Lara," aniya sa sekretarya bago inilagay ang telepono malapit sa taenga niya.
Hinintay muna niyang makaaalis ang sekretarya niya bago sinagot ang tawag.
"Good morning, mom." Masigla ang boses na bati niya rito.
"Good morning din sa'yo, anak." May bahid na ngiti ang boses ng ina. "Anyway, napatawag ako kasi gusto kong itanong sayo kung anong petsa ka uuwi rito sa Panggasinan para sa Christmas at New Year?"
Nagpakawala siya ng isang malalim na hininga. "Mommy, I'm busy. Hindi ako makakauwi, marami akong ginagawa rito sa office e."
Mula ng magretero ang ama niya, siya na ang namahala sa lahat ng negosyo nila. Sa edad na twenty-three, nakaatang na sa balikat niya ang responsabilidad na i-manange ang kompanya nila. Ayaw naman siyang tulungan ng kapatid niyang babae na si Kreiya. At saka nasa-honeymoon ito at ang asawang si Sky sa Europe.
"Anak, ano ka ba naman? It's holiday. Can't you take a day off?" May pagtatampo sa boses nito. "Please naman anak, darating ang mga relatives natin from abroad at magri-reunion dahil after ten years mako-kompleto na ang buong pamilya. Kahit ang ninang Grace mo uuwi para makasama tayo sa pasko at sa bagong taon."
Itinirik niya ang mga mata. "Mom, uuwi si Ninang Grace kasi kamamatay lang ng asawa niya at kailangan niyang malibang. It has nothing to do with me."
"Anak, don't say that," his mother scolded him. "Hindi ganoon ang ninang mo. Nagka-usap na kami sa telepono at sa December twenty-three sila uuwi at sa bahay natin sila titira."
Nalukot ang mukha niya. "Sila?"
"Yes. Her daughter is coming with her."
"Oh. Okay" Maikli niyang tugon.
"So, kailan ka uuwi?"
Hinilot niya ang sintedo. He had his reasons why he didn't want to go home for Christmas. May usapan kasi sila ng kasintahan niyang si Careen na pupunta sila sa Boracay sa Pasko at sa El Nido naman sa New year. Nangako siya at kapag nangako siya ay tinutupad niya, pero pamilya niya ang kapalit non.
"Anak, may pupuntahan ka ba sa Pasko?" Tanong ng ina niya mula sa kabilang linya ng hindi siya nagsalita.
Bumuntong-hinga siya. "Mom, I have a plan with Careen." Ayaw niyang magsinungaling sa ina niya. "I promised her that we're going to Boracay this Christmas and in El Nido for the New Year."
Nawalan ng imik ang ina sa kabilang linya pagkatapos ay nagsalita ito, walang emosyon ang boses nito. "Okay. Have a happy holiday." Pagkasabi non ay pinatay nito ang tawag.
Sumakit ang sintedo niya. Mukhang nagtampo ang mommy niya dahil hindi siya pupunta sa reunion. Gusto naman niya pero nakapangako na siya kay Careen.
"Hay, naku." Isinandal niya ang likod sa likuran ng swivel chair at ipinikit ang mga mata. "Sana naman mawala kaagad ang tampo ni Mommy." Sana.
Hindi siya mapakali kaya tinawagan niya ang mommy niya gamit ang cell phone niya.
"Mom?" Aniya ng sagutin nito ang tawag niya.
"May kailangan ka?" Walang emosyon ang boses nito.
"Gusto ko lang naman magpaliwanag kung bakit hindi ako makaka-uwi—"
"Hindi na kailangan." Wala paring emosyon ang boses nito, halatang galit sa kanya. "At kung tumawag ka para alamin kung nagtatampo ako, oo, nagtatampo ako kasi mas pinipili mo ang babaeng 'yon kaysa sa pamilya mo—"
"Mom, ang babaeng 'yon ay may pangalan and her name is Careen."
"Pakialam ko naman." Mataray nitong sabi. "Hindi ko pa rin siya gusto para sa'yo. Hindi ko nga alam kung bakit mo nagustuhan ang babaeng 'yon. She looks like a tramp! Kung ayaw mo akong magtampo, umuwi ka, dahil kapag hindi, hindi kita kikibuin hanggang mamatay ako!"
Napatingin siya sa screen ng cell phone ng mawala ang ina sa kabilang linya. Mukha talagang galit ito at nagtatampo.
Hindi siya mapakali na nagtatampo sa kanya ang ina kaya naman tinawagan niya si Careen.
"Hey, babe. Miss me?" Malambing na wika ni Careen ng sagutin ang tawag niya.
"Hey, babe." Huminga muna siya ng malalim bago nagsalita. "Babe, mom called."
"And?" There's haughtiness in her voice. Same as her mom, hindi rin nito gusto ang ina niya sa hindi niya malamang kadahilanan. "Kung ano man ang sinabi niya, please lang, siguraduhin mo na maganda sa pandinig 'yon."
"She wants me to be with them this Christmas and New Year."
Naghari ang katahimikan sa kabilang linya, lumipas ang ilang segundo bago ito nagsalita.
"Paano ang plano natin para sa Holiday?" Mataray nitong tanong. "Don't tell me ipagpapalit mo ako sa reunion na yan? Iyang mommy mo talaga palaging kontrabida!"
Medyo nainis siya sa sinabi nito. Hindi ba ito nakakaintindi? "Babe, they are my Family. And she is my mom. Huwag mo siyang pagsalitaan ng ganyan. Please, understand. Ngayon lang mako-kompleto ang pamilya namin after ten years—"
"E di umuwi ka! Buwesit! Bahala ka sa buhay mo!" Sigaw nito at pinatay ang tawag pero bago 'yon ay may pahabol pa itong sinabi na hindi na bago sa pandinig niya. "Oh, siya nga pala, break na ta'yo! Buwesit ka! Magsama kayo ng ina mong kontrabida!"
Naiiling na inilapag niya ang cell phone sa mesa at bumuntong-hinga. Medyo hindi talaga maganda ang ugali ni Careen at palaging 'break na tayo' ang bukang-bibig nito lalo na kapag hindi nasusunod ang gusto nito. Nasanay na siya sa ugali nito sa tatlong taon na pagsasama nila. Hindi na bago sa kanya ang pagsigaw nito at pakikipaghiwalay nito sa kanya.
Careen was a Psychologist, but sometimes she doesn't act like the part. She act like an unprofessional person who didn't understand people. Pero hindi magagalit nito ang desisyon niya. Kailangan niyang umuwi kung hindi magtatampo talaga ang mommy niya. At saka na niya aayusin kung ano man ang problema nila ng kasintahan.
TUMAAS ang kilay ni Raine ng i-anunsiyo ng piloto na lalapag na ang eroplanong sinasakyan nila. Honestly speaking, gusto niyang magpa-iwan sa Canada pero pinilit siya ng Mommy niya na sumamang mag-bakasyon sa mga ito sa Pilipinas. Alam niyang pinasama siya nito dahil ayaw nitong mag-isa siya. Ever since her father died from Heart attack, pakiramdam niya palagi siyang mag-isa. She was a daddy's girl.
"Try to smile, Raine," ani ng Mommy niya ng makalapag ang eroplano at isa-isa ng naglalabasan ang pasahero.
Pinilit niya ang sariling ngumiti. "Like this?" She will bet her life that it looked so fake.
Her mother grimaced. "How about a genuine smile?"
Itinirik niya ang mga mata. "Mom, you can't force me to smile when there is no reason for me to smile."
"Anak, ngumiti ka naman. Baka pagkamalan kang snob," wika ng mommy niya habang nananalamin ito at inaayos ang make up sa mukha.
She smiled at that. Talo pa siya ng mommy niya pagdating sa pagko-color sa mukha. Aside from face powder, lipstick and blush on, wala na siyang inilalagay sa mukha. It's not that she didn't want to, nasanay lang siguro siya na hindi gumagamit non lalo na kapag kasama niya ang Daddy niya noon.
From grade school upto middle school, she was boyish at minsan pang pinagkamalang tomboy ng sariling ina. Tumigil lang ito sa paghihinala na tomboy siya ng sumapit ang High School at nagkaroon siya ng Boyfriend.
Nagpakawala ng malalim na buntong hinga si Raine. "Mom, kailan tayo uuwi?"
Today was December twenty-three.
"Kararating lang natin, Raine." Nagpakawala ng malalim na buntong-hininga ang ina niya, mukhang suko na ito sa kanya at tumayo. Binalingan siya nito bago naglakad. "I will take care of the boxes and you'll take care of our luggages." Anito na itinuro ang luggage nila na sa itaas lang ng upuan nila.
She nodded grimly. Luggage. Argh!
"And speak tagalog," her mom added, then she walked out of the plane.
Tumango siya kahit hindi na iyon nakita ng Mommy niya. Hindi naman mahirap mag-tagalog. Nabuhay siyang iyon ang lengguwahe na gamit nila sa loob ng bahay. Nag-i-English lang naman sila kapag nasa labas siya.
Sumunod siyang lumabas sa ina niya saka nagtungo sa luggage scanner para doon abangan ang mga bagahe nila.
Ilang minuto rin ang binilang niya bago lumabas ang mga bagahe nila sa scanner. Binilang niya kaagad ang mga iyon. Memoryado niya ang dala nilang bagahe dahil apat lang naman 'yon. Napakunot nuo siya ng mapansing nawawala ang kulay itim niyang maleta na Racini na naglalaman ng lahat ng gadget niya at napalitan iyon ng itim din na Racini na maleta pero medyo may kaliitan. Her heart thump in panicked. No! My laptop! Naroon din ang ibang mahahalagang gamit niya tulad ng policy para sa life insurance ng ama niya na iri-review niya habang nagbabakasyon siya. Shit! Importante 'yon sa kaniya!
Mabilis na pinalibot niya ang paningin sa paligid, nang makita niya ang isang babaeng patungo na sa exit at may dala itong itim na maleta, binalingan niya ang guard na nagbabantay sa scanner.
"Paki-bantayan muna, sir," nagmamadali niyang sabi. "Yung bag ko kasi iba ang nakakuha."
Nagpa-panic niyang pinalibot ang paningin, hinahanap ang babaeng may dala ng maleta na nakita niya. Ganoon na lamang ang pasasalamat niya ng makita ang babaeng hinahanap at mabilis niyang tinakbo ang pagitan nila. Wala siyang pakialam kung may masasagasaan siya o kung ano pa man. Naroon sa bag na iyon ang mga importanteng gamit niya and she would have it back by hook or by crook.
"Ma'am!" Sigaw niya ng ilang metro nalang ang layo ng babae sa kanya pero hindi ito lumingon. "Ma'am!"
Mas binilisan pa niya ang pagtakbo at ng sobrang malapit na siya, tumama ang katawan niya sa isang matigas na bulto at sa isang iglap, nawalan siya ng balanse at namalayan nalang niya na natumba siya pero sa halip na bumagsak sa semento, napakubabaw siya sa taong nakabungguan niya.
In a disoriented state, walang pakialam na umupo siya at tumingin sa paligid.
Napasinghap si Raine ng makita ang babae na may dala ng maleta niya na malayo na sa kaniya. Malapit na itong tuluyang makalabas. Napakalayo na nito pero wala siyang pakialam. Mabilis siyang tumayo at hinabol ulit ang babae. My laptop!
NAKAMAANG pa rin ang labi ni Tyron habang nakahiga sa sahig ng Airport. Ang babaeng 'yon! Binunggo siya at hindi man lang humingi ng tawad sa kaniya! At ang nakakainis pa, naupuan nito ang pagkalalaki niya!
At dahil sa babaeng 'yon, nabuhay ang pagkalalaki niya na matagal ng hindi nagagamit. Damn it! Kasalanan ito ng babaeng 'yon. Her body felt so soft against his. And the way she smelled! Damn! She smell so good, he couldn't control his manhood from erecting! Sa nararamdaman niya, pakiramdam niya ay nagtataksil siya kay Careen.
Well, nakipag-break siya sayo di'ba? Anang munting tinig sa isip niya.
Yes, she did. Pero nasisiguro niyang makikipagbalikan ulit ito sa kaniya.
Napailing-iling siya at tumayo pagkatapos ay inayos ang medyo nadumihang damit. His eyes wandered around the airport, and then it settled on the woman who crashed onto him. She was talking to a middle-aged lady, pointing towards the direction of the bag scanner.
Kaya ba ito nagmamadali dahil may ibang nakakuha sa bag nito?
Hindi niya alam kung ilang minuto siyang nakatayo roon at nakatingin lang sa babae na nakikipag-usap pa rin. Napailing-iling siya saka bumuntong-hinga. Kailan na niyang bumalik sa waiting area. Pero bago siya bumalik, binalingan muna niya ang babaeng nakabangga sa kaniya. Hindi niya masyadong nakita ang mukha nito, tanging ang suot lang nitong damit ang natatandaan niya. She was wearing a cardigan and a black and pink scarf around her neck. May parte sa kaniya sa gustong makita ang mukha ng babae, pero sa kasamaang-palad, hindi ito humarap sa dereksiyon niya.
You shouldn't be thinking that! You still have Careen! Kastigo ni Tyron sa sarili at at bumalik na sa waiting area kung nasaan ang Mommy at Daddy niya at naghihintay niyang Ninang Grace at sa anak nito.
Nang makabalik siya roon, nandoon na ang hinihintay.
"Tyron! Saan ka ba nanggaling?" Pagalit na tanong ng ina niya.
He glanced back at the where he came from. "You told me to look for Ninang Grace, remember?" Napapantastikuhang ani niya.
"Oo nga pala." Pakli nito. "Come on, ipapakilala kita sa ante mo."
Oh, so nandito na pala ang hinihintay namin. And this is what happened when you meet your own godmother in Skype and years later, she forgot what you looked like. Napabuntong-hinga nalang siya. Early in the morning, tumawag ang mommy niya na nasa baba ito ng condo niya at nagpapasama sa kanya sa airport dahil susunduin daw sila Ninang Grace at ang anak nito. At syempre, bilang isang mabuting anak, sumama siya.
Hinawakan siya ng ina sa braso at hinila patungo sa harapan ng isang babae na medyo may edad na pero halata pa rin ang kagandahang taglay nito.
"This is your Ninang Grace." Pagpapakilala ng ina niya. "Grace, this is my son and your inaanak, Tyron."
Ngumiti ito at niyakap siya. "Nice to meet you, Tyron. Ang laki mo na. I want you to meet my daughter, Raine—" Her words hanged in the air like a floating balloon. "Teka, nasaan na ang batang 'yon?" Puno ng pagtataka ang boses nito.
Ipinalibot ng ninang Grace niya ang paningin para hanapin ang anak nito. Tumigil ang mga mata nito sa babaeng naglalakad palapit sa kanila. Hindi niya makita ang mukha nito dahil nakatabing sa mukha nito ang kulot na nakalugay na buhok.
Hindi niya ipinakita ang pagkabigla na naramdaman niya ng mapagsino ang babae. The woman was wearing the blank and pink scarf. That was the woman who crashed onto him earlier! She was Raine? What a coincidence!
"Raine, anong nangyari sa'yo?" Puno ng pag-aalala ang boses ng ina nito ng makalapit ang babae.
Tulad kanina, hindi niya makita ng mabuti ang mukha nito. Her curly hair was covering half of her face. Damn!
"Okay lang ako, mom." Her voice sounded soft, yet calloused. "May nangyari lang do'n sa bag scanner pero okay na, naayos ko na."
"Aww, sorry sweetheart." Aunt Grace cooed her daughter. "I thought you have it under control."
"Yeah, like I can control one backpack, one sling bags and two very big luggages. It's all under control." Her voice was thick with sarcasm. This made him smile a little. Kahit ang ina niya ay napangiti rin.
"Sorry, sweetie." Niyakap ito ni Aunt Grace. "Next time, tutulungan kita."
"No." Kumawala ito sa pagkakayakap sa ina nito. "Next time, I'll take care of the box and you'll take care of the luggages."
"Fine." Aunt Grace breathe out. "Anyway, meet your Tita Marian, your Tito Tim and their son, Tyron."
Nag-mano ang babae sa mga magulang niya at ng tumapat ito sa kanya. She looked up and his butterscotch eyes met her argentine ones.
Parang may sumipa sa dibdib niya ng makita ang kabuonan ng mukha nito. He couldn't look away. He didn't even blink! Tinitigan niya lang ito habang nakaawang ang mga labi niya. The woman has a heart-shaped face. She had a straight cute nose. Her lips were ruddy and kissable. Kulot ang buhok nito na naka-die ng kulay asul. Pero iba ang pagkakakulay sa buhok nito dahil tanging sa dulo lang ang may kulay. And of course, her magnetizing argentine eyes, looked so surreal and unearthly, yet it was so pretty ... so beguiling.
With all the thoughts that was running on his mind, isa lang ang nangibabaw. Damn, I am in so much danger.
NANG magtama ang mata nila ng lalaki, tanging ang nasa isip lang ni Raine ay kung gaano ka-gwapo ang lalaking nasa harapan niya. His messy tousled hair, his butterscotch eyes, his proud pointed nose, his sinful thin and soft looking lips, his stubborn jaw line, his well-toned body ... everything about this man screamed gorgeousness.
His handsomeness couldn't be compared to a model that can make a woman drool in just a simple smile.
"Hi." He croaked, then he cleared his throat. "Tyron Zapanta," Inilahad nito ang kamay sa kaniya. "Your, ahm, Raine?"
Nag-aalangan siyang tanggapin ang kamay nito pero sa huli nakipagkamay din siya.
Tumikhim siya. "Raine ... Raine Lynn Dizon," wika niya at mabilis na inagaw ang kamay niya sa lalaki ng makaramdam ng kakaibang init mula roon at bumalik siya tabi ng ina niya.
Her heart was not beating in its normal pace. Napakabilis ng tibok ng puso niya sa mga sandaling 'yon, para iyon galing sa isang five hundred kilometer marathon.
"Breakfast, anyone? Maaga pa naman." Tanong ni Tito Tim habang nakatingin kay Tita Marian na nakikipag-usap sa ina niya.
"Sure. I'm hungry," ani ng Mommy niya.
"Yeah, me too," segunda ni Tita Marian. "Ang aga kong nagising kasi excited ako masyado na sunduin kayo."
Tyron groaned. "Tell me about it."
Dahil nakatingin siya kay Tita Marian, nakita niyang pinandilatan ito ng ina at pinukol ng masamang tingin. Nagkibit-balikat lang si Tyron at tumingin sa ibang dereksiyon.
"Come on, let's go," wika ni Tito Tim at iginiya sila nito patungo sa parking lot.
Habang hinihila niya ang malaking luggage patungong parking lot, tumabi sa kanya sa paglalakad si Tyron at kinuha mula sa mga kamay niya ang luggage.
"Ako na," ani nito.
So gentleman pala ito. Komento niya sa isip.
Hindi na siya nag-inarte pa. Mabilis na ibinigay niya rito ang luggage na ikinatawa nito ng mahina.
"So excited to get rid of the luggage, huh?"
"Ang bigat, e."
"Yeah. Mabigat nga," anito at inilipat ang paghawak ng luggage sa kanang kamay nito.
She gave him a sideway glance. "Salamat."
Hindi na niya hinintay pa ang tugon nito sa pasasalamat niya at mabilis siyang naglakad at inunahan itong makarating sa parking lot. Ayaw niya lumapit dito dahil ang puso niya parang nagpa-parkour sa sobrang bilis ng tibok. At hindi lang 'yon, para siyang nahihipnotismo sa amoy nito. He smelled so good that she wanted to lean closer and sniffed him.
How weird was that?
Ano ba ang nangyayari sa akin? Hindi naman siya ganito sa mga lalaking kakilala niya. Her boss could be compared to Adonis—if he was not Adonis himself. Pero hindi naman nagka-cartwheel ang puso niya kapag malapit ito. Ano ba ang pinagkaiba ni Tyron? At nakikilala palang niya ito!
Maybe because he smells great. Sagot ng isang bahagi sa isip niya.
Pinilig niya ang ulo. Whatever.
"Raine, kay Tyron ka nalang sumakay," imporma sa kaniya ni Tito Tim na ikinatigil niya sa paglalakad.
What the hell?
"C'mon." Narinig niyang ani ni Tyron at lumapit ito sa sasakyang nakaparada sa tabi ng sasakyan ni Tito Tim pagkatapos ay binuksan nito ang passenger seat at tumingin sa kanya. "Sumakay ka na."
Ayaw niya. Gusto niyang sabihing magta-taxi nalang siya pero ano namang idadahilan niya? Dahil sa mabangong amoy ni Tyron na parang inaakit siya? Shit!! Wala siyang ibang pagpipilian kundi ang sumakay sa kotse nito.
CECELIB | C.C.