"នាងមកមានការអី?"kyo
"នឹកលោក!ខ្ញុំមកមិនបានឬ?"មេធ្មប់
"និយាយសាច់ការ!អឹមសឺត...!!!!!"ស្រាប់តែពេលនោះដៃស្រឡូនសស្លេកចាប់ទាញស្លឹកត្រចៀករបស់នាយយ៉ាងចាស់ដៃ
"ប្រុសចង្រៃ!!!កុំភ្លេចថាពេលដែលលោកជិតងាប់ជិតរស់គឺបានក្បាលនាងខ្ញុំជួយណា...ឥឡូវមកធ្វើដូចគ្មានរឿងអីអញ្ចឹង???"នាងនិយាយទាំងសង្រ្កឺតធ្មេញតិចៗ
"ប..បានហើយ!!!ឈ...ឈឺ...នាងមិនមែនខ្សោយទេណា...!!"kyoកាន់ដៃនាងដើម្បីឲ្យព្រលែង កម្លាំងរបស់នាងសឹងតែស្មើរនឹងយក្សទៅហើយសម្រាប់មនុស្សធម្មតាដូចជាគេ
"ឆើស...ឥឡូវខ្ញុំមានរឿងចង់ពឹងលោក!"មេធ្មប់
"?????"kyo
មេធ្មប់លែងមាត់បន្តក៏ហុចកូនប្រអប់មួយឲ្យទៅkyoរួចរលាយខ្លួនបាត់ពីទីនោះតែម្ដងទៅ
រាងក្រាស់សម្លឹងមើលទៅកូនប្រអប់ទាំងចម្ងល់ទើបព្រមបើកវាដើម្បីចង់ដឹងពីរបស់នៅខាងក្នុង
"!!!!!!"ពេលដែលបើកក៏ត្រូវភ្ញាក់ផ្អើលព្រោះក្នុងនោះគឺខ្យាដំរីតូចមួយកំពុងតែវារលើក្រណាស់ពណ៌ស្វាយ នេះមេធ្មប់ចង់ធ្វើស្អីទៀតហើយ???
ខ្ចិលគិតច្រើនក៏បិតប្រអប់វិញហើយទុកក្នុងហោប៉ាវ ដរាបណាមិនទាន់ទទួលបញ្ជារពីមេធ្មប់ហើយដឹងពីគោលបំណងនាង គេមិនគួរធ្វើសកម្មភាពនោះទេ
Kyoចាកចេញពីទីនោះដើម្បីទៅលួងxiao zhanខ្លាចល៎ខឹងដល់ថ្នាក់មិននិយាយរកខ្លួន
Skip....
ល្ងាចឡើង*
"បងប្រុស!ខ្ញុំមកហើយ!"haoxuanដើរចូលទៅខាងក្នុងភូមិគ្រឹះត្រកូលxiaoដោយមានjiyangអមមកជាមួយ
"លោកមកលឿនម្លេស?"xiao zhanកាន់ដៃyiboដើរទៅរកhaoxuan
"គឺខ្លាចអ្នកទាំងអស់គ្នាធុញគាត់នឹងណាទើបខ្ញុំមកយកគាត់លឿនបែបនេះ!"haoxuan
"មិចនឹងអាចទៅ"xiao Zhan
"អញ្ចឹងពួកខ្ញុំសូមជម្រាបលាសិនហើយ!"haoxuanកាន់ដៃរបស់បងប្រុសខ្លួនបន្ទាប់ពីរាងតូចព្រលែងនិងឱនក្បាលបន្តិចទើបនាំyiboចាកចេញពីភូមិគ្រឹះត្រកូលxiaoត្រឡប់ទៅវិមានរបស់ខ្លួនវិញ
"យើងក៏ដល់ពេលទៅវិញដែរ!អរគុណសម្រាប់ថ្ងៃនេះ!លាហើយ!"kyoនិយាយលាទៅកាន់រាងតូចដូចគ្នាហើយចាកចេញពីទីនោះទៅកាន់ទីលំនៅរបស់ខ្លួន ឯរាងតូចក៏ងក់ក្បាលនិងលើកដៃលាតិចៗ
"តោះ!!"jiyangចាប់អូសxiao zhanទៅក្នុងបន្ទប់យ៉ាងលឿនហាក់មានការបន្ទាន់
ក្នុងឡាន*
"បងប្រុស!មានអ្វីចង់និយាយដែរទេ?នៅជាមួយគេយ៉ាងមិចដែរ?"haoxuan
"..."yiboក៏រៀបរាប់រឿងទាំងអស់ដែលខ្លួនបានប្រព្រឹត្តលើរាងតូចប្រាប់ដល់haoxuanមិនចន្លោះសូម្បីតែមួយរឿង
"បងប្រុស...បងកុំភ្លេចអ្វីដែលបងនិយាយឲ្យសោះ!"haoxuan
"យើងដឹង!យើង...នឹងមិនត្រឡប់ទៅរកគេវិញនោះទេ..."yiboទម្លាក់ទឹកមុខចុះ ត្រូវហើយ វិសនឹងភ្លេចតួនាទីរបស់ខ្លួន គេគួរតែរក្សារគម្លាតពីរាងតូចនិងការពាររាងស្ដើងដោយសម្ងាត់ មិនអាចដោយសារតែសប្បាយរហូតដល់ភ្លេចខ្លួនធ្វើឲ្យភាគគីទាំងសងខាងមានអារម្មណ៍លើគ្នាទៀតនោះទេ
"..."haoxuanលែងមាត់បន្តក៏ផ្ដោតអារម្មណ៍លើការបើកបរ គេលួចមានកូនចិត្តមួយអាណិតដល់បងប្រុសរបស់ខ្លួន ដោយសារតែខ្លាចរាងតូចត្រូវគ្មានអនាគតល្អមករស់នៅជាមួយមនុស្សពិការជាពិសេសគឺខ្លាចxiao zhanត្រូវពិបាកដោយសារតែខ្លួនទើបសុខចិត្តឈរមើលពីចម្ងាយទាំងដែលខ្លួនឯងរស់ខ្វះគេមិនដឹងទាំងបានផង
វិមានត្រកូលwang*
ទម្រាំតែមកដល់វិមានគឺម៉ោងជិត10យប់ទៅហើយព្រោះផ្លូវកកស្ទះពិបាកនឹងបរិយា
កាយមាំក្រាស់ប្រះខ្លួនគេងទៅលើគ្រែថ្នមៗស្របពេលដែលដៃចាប់ផ្ដើមស្រាយរបាំងមុខចេញ
រីងៗ...
សម្លេងទូរសព្ទរោទ៍បានបង្វែរចំណាប់អារម្មណ៍អ្នកដែលគេងនៅលើពូកមកចាប់អារម្មណ៍លើវា នាយប្រើវេទមន្តរបស់ខ្លួនបញ្ជារឲ្យហោះទូរសព្ទមកលើដៃនិងឲ្យចុចទទួលជំនួសខ្លួនថែមទៀតផង
"អាឡូ?"yibo
"គឺខ្ញុំ!xiao zhanណា..."xiao zhan
"មានការអី???"yibo
"ខ្ញុំអផ្សុក...តេទៅលេងមិនបានឬ??"xiao zhan
"ស្គាល់លេខយើងតាមណា???"yibo
"សួរjiyang"xiao zhan
"....."yibo
"គ..គឺ...របួសលោកយ៉ាងមិចហើយ?"រាងតូចមិនដឹងនិយាយអីក៏រំឮកពីរបួសដែលកើតឡើងកាលពីព្រឹកមិញ
"មិនអីទេ!"yibo
"ចុះលោកញ៉ាំអីនៅ?"xiao zhan
"រួចហើយ!"yibo
"លោកកំពុងធ្វើអី?"xiao zhan
"បើមានការអីក៏និយាយមកកុំស៊ាំញ៉ាំច្រើន!"yibo
"ខ្ញុំមិនដឹងនិយាយអីទេ....អឹម...ខ..ខ្ញុំនឹកលោក!!!!"រាងស្ដើងនិយាយទាំងមុខក្រហម ភ្លាមៗនោះស្រាប់តែអារម្មណ៍អៀនខ្មាស់ជ្រាបពីរាងកាយ ពាក្យ3ម៉ាត់ចុងក្រោយគេស្រដីតិចៗល្មមអាចស្ដាប់ឮបាន
"ហឺសៗ...ក្មេងឆ្កួត!"រាងក្រាស់សើចដើមកតិចៗរួចតបទៅវិញជាធម្មតា
"ខ...ខ្ញុំគេងហើយ!!!រាងត្រីសួស្ដី!!!!(ទីត)!!"ថារួចក៏ចុចបិតយ៉ាងលឿនសឹងតែមិនឲ្យអ្នកម្ខាងទៀតនិយាយទាន់
Yiboទម្លាក់ទូរសព្ទចុះ ភ្លាមៗស្នាមញញឹមនិងសម្លេងសើចក៏លេចបាត់បន្សល់ត្រឹមភាពសោះកក្រោះនិងសម្លេងខ្យល់យ៉ាងត្រចៀកបក់ផើយផាត់កាត់រាងកាយរបស់នាយ
ផ្នែកម្ខាងទៀត*
"ស្ដាប់អ្វីដែលខ្ញុំនិយាយបានទេ???"មេធ្មប់
"Xiao zhanខ្ញុំអាចចាត់ការបាន...តែពិបាកនឹងyibo!នាងប្រហែលជាដឹងពីគេហើយ!"kyo
"មិនអីនោះទេ!រឿងនេះទុក្ខចិត្តលើខ្ញុំចុះ!ធ្វើយ៉ាងមិចបញ្ច្ត្រកឲ្យxiao zhanផឹកពិសខ្យាដំរីមួយនោះឲ្យបាន រឿងគ្រប់យ៉ាងច្បាស់ជារលូនជាមិនខានដល់ពេលនោះលោកអាចធ្វើអីក៏ធ្វើតាមចិត្តទៅ yiboប្រាកដជាឈឺចិត្តរហូតដល់ចុះខ្សោយអាចឲ្យខ្ញុំសម្លាប់គេបានរំលាយត្រកូលwangចោល!"មេធ្មប់និយាយទាំងសម្លឹងមើលទៅកូនខ្យាដំរីមួយនោះទាំងញញឹមពិសពុល
សូមរង់ចាំភាគបន្ត....