SWAN
haaaaay kahit na centralized ang buong classroom ang inet pa rin hindi ko mapigilan mapabuntong hininga halos one week na nagstart ang last sem namin, tumingin ako kay Xen na parang timang din na nakangiti, wala ako naiintindihan sa sinasabi ng prof namin...nilalaro ko ang ballpen ko sa daliri ko wag lang akong makatulog yung parang sa music video ni britney spears konting-konti na lang mapapakanta na ako ng "my loneliness is killing me i must confess i still believe ..."
biglang my bumato sa akin ng maliit na papel sakto sa noo ko galit na tumingin ako sa bumato nakangising si Xen ang nakita ko sinenyasan ko sya ng suntok...
paglabas namin ng classroom "bakit mo ginawa yun???" asar na sabi ko kanya
"eh kasi ngumingiti ka na parang timang!" asar nya sa akin
"ikaw ang ngumingiti na parang timang!" balik asar ko sa kanya
dumiretso kami sa cafeteria nag-aasaran kaming dalawa hanggang makarating kami sa pwesto namin
"siguro iniisip mo na naman ang monster noh?" sabay siko sa akin
"pwede ba Xen wag mo nga sya tinatawag na monster???!!" iritableng saway ko sa kanya Pear is too Goddess to be a monster
sumimangot sya "oo na di na mauulit,uhmmm mabait ba yung parents ni Peach?"
"di ko alam kasi nakita ko lang naman sila nun sa family gatherings nila Pear once but her brother Ian is nice"
"kinakabahan ako ipapakilala nya daw kasi ako maybe next week" he look like he found his match at last...
napansin namin parating na si Jyothy at Arla i try to find Danny pero nakakapagtaka na mula ng magsimula ang sem na ito ay hindi ko pa sya nakikita ulit ni hindi pa nga namin sya nakakasama ulit
"asan si Dan?" tanong ko kay Arla since sila yung magkaklase
"i dunno nawala kasi sya agad" simpleng sagot nya
"Alam mo naman si Danny masyadong malihim" sabi naman ni Jyo "maybe kausapin mo sya dapat Swan"
nanlaki ang mata ko "eh bakit ako???"
they all look at me na parang bang wag na ako dapat magtanong kasi yun talaga ang dapat mangyari
tumayo na ako "alright!"
sa totoo lang hindi ko naman anung sasabihin ko kay Danny lalo na at pareho kaming sawi yun lang ako kinakaya ko iniisip ko na lang na darating din ang panahon namin ni Pear hindi maiwasang makadama ako ng lungkot ang hirap din kasi ng ng sitwasyon namin...
nagpalingalinga ako sa paligid hoping na makita ko agad si Danny lately kasi hindi na sya ang kasama madalas ni Apple, hindi ko rin alam kung sino ang my kasalanan sa kanila o kung sino ang nagkulang but i know they are not in good shape...parehong my pain
"Danny..." bulong ko ng makalapit ako sa kanya
akmang tatayo sya sa pagkakaupo nya sa bench pero hinawakan ko sya kamay...when i look her para syang batang nakahanap ng kakampi, and all i do is hug her...naramdaman ko ang pagiyak nya...naramdaman ko ang bigat ng dinadala nya
"hush Danny..." sabi ko habang hinahagod ko ang likod nya
"iniwan nya ako" parang batang sumbong nya sa akin at maslalong umiyak i tried to comfort her and make her feel na andito ako for her
"Danny anung nagyari?" i said in my most concern voice hindi dahil lang sa kaibigan ko sya kundi dahil na rin sa nararamdaman ko ang nararamdaman nya...
umiiling sya na parang hindi nya kayang magsalita dahil sa sobrang sakit ng nararamdaman nya
i wipe her tears
"Swan have you ever felt so happy tapos nawala yung happiness na yun?"
i just look at her ako naman yata ang iiyak kasi alam ko yung feeling na yun eh alam na alam ko lalo't wala si Pear pero anong magagawa ko this is the reality...and my reality sucks without her
"Iniwan nya ako eh...iniwan ako ng taong nagpapasaya sa akin..." puno ng emosyong tumingala sya sa langit
i hug her and place my chin on her shoulder "siguro Danny my darating na iba ba masmagpapasaya sayo" pampalubag ko ng loob sa kanya
her tears starting to fall down again "panu kung ayaw ko na ng masmasaya? na kuntento ako sa sayang kaya nyang ibigay"
i remain quiet dahil di ko rin alam ang isasagot ko...kasi kahit ako kuntento na ako sa kayang ibigay ni Pear
"alam mo wala akong ibang hiniling sa kanya (God) kundi ibigay nya yung tao na yun sa akin every day na gigising ako yun yung dasal ko"
"Danny" i tried to think of something to say pero anu nga ba ang maganda masasabi ko kung ako mismo ay nasasaktan... kung ako mismo ay my pinagdadaanan
umiling sya "pero hindi nya pa rin binigay"
umiiyak na rin ako dahil everyday na gigising ako wala ako ipinagdadasal na kundi ang malagpasan namin ni Pear ang phase na magkahiwalay kami "kasi minsan dapat tanggapin natin na baka it is not a God given relationship"
she did not say a word wala sya ginawa kundi ang umiyak
"Danny hindi mo kelangan magtago sa amin if your hurt hayaan mong masaktan din kami para sayo kaibigan mo kami"
sabi ko sa kanya...hayaan nya na makiramay kami sa nangyayari sa kanila ni Apple..
she was about to say something when she heard something like my dinala sa clinic she got up quickly and walk as if my hinahabol sya
"Danny alam mo bang alam na ng mom ni Apple yung tungkol sa inyo???!!" sabi ko but it look like she don't hear me anymore...
i didn't eat lunch anymore wala akong gana...talking to Danny makes me miss Pear more oo alam ko na pansamantala lang naman na hindi kami pwede pero andun yung fear ko na panu kung my makita sya ibang o my mga special events ng buhay nya na wala ako???
"wag ka magalala yan din iniisip nya" nagtatakang lumingon ako nakita ko si Lime at pabirong nakatawa sa akin
"ikaw! ninja ka ba??"
natawa sya lalo sa akin "my dinalaw lang ako dito!" sabay tabi sa akin "kumusta na my future cousin?"
"ok naman medyo nalungkot lang kasi my problema yata si Danny at Apple"
"maayos din nila yun" she said na parang bang may alam sya na hindi ko alam "akala ko kayo ni Ate Pear ang my problema"
i just smile at her
"bakit wala ka nung birthday ni Apple?kumanta si ate Pear"
yan na nga ba ang sinasabi ko sana andun ako para nakita ko sya on stage...ang ganda nya siguro as always...
"what she sing?"
"i love you yata title nun"
somehow i felt happy kasi i remember that song and that is our song...
"nakita mo ba si ate Pear?"
i look at her hindi ko alam kung nagbibiro ba sya o seryoso sya
"hindi, andito sya?"
"siguro i think i saw her car palabas habang papasok ako dito"
i made face "puro ka biro sige na may pasok pa ako" yun lang at iniwan ko na sya
dumiretso na ako sa next class as usual boring but i just try to focus since ilang buwan na lang naman at magtatapos na ako sana naman by that time ok na ang kuya ko...he still drink alot...hindi ko na alam ang gagawin ko minsan gusto ko na sya ipatingin sa doctor pero natatakot ako na gumawa ito ang eskandalo sa pamilya namin...atleast medyo civil na kami sa isa't isa nangangko naman sya akin na aayusin nya ang buhay nya pero wala sya ginagawa wala akong choice kundi saluhin ang ibang trabaho sa negosyo.
hindi ko namalayan na uwian na pala
"uuwi ka na ba?" tanong ni Xen
"oo my report ako na dapat ireview sa resort sa batangas isa my my assignments pa tayo"
"ganun ba baka kasi gusto mong sumama sa amin ni Peach"
"nah kayo na lang..." simpleng tanggi ko
naglakad na ako papuntang parking lot napansin ko na may maliit na papel na nakasingit sa wiper ko kinuha ko ang papel naiinis ako pero biglang kumabog ang dibdib ko i know her hand writing hindi ako pwedeng magkamali...
"i drop by to see you even though i have small chance of seing you...i miss you maybe more than you miss me...everyday it is getting hard but i will pray that we will make it...i'm always around...i love you endlessly...please don't hug or stay close the way you did with that Adriano even i know your friends still i get jealous...don't smile while reading this cause you still look stupid when you day dream :)"
I don't care if i look stupid but I can't help but smile and cry at the same time...
she love me...she miss me...