Sevgili beyefendiye,
Bugün gün çok daha aydınlık. İnsanlar burada hareketlenmeye başladı. Sanırım bu karanlık havaların içimizde biriktirdiği kötü enerjiyi dışarıya çıkarmaya çalışıyorlar. Dilerim siz de ufak adımlarla dışarıdaki hayata ortak olur ve bedeniniz için küçük molalar verirsiniz. Benim hakkımda varsayımlarınıza gelince, okumak garip gelmedi desem yalan olur. Asabi biri gibi görmüşsünüz beni fakat bu kısmen doğru. Her insan yeri geldiğinde asabileşir fakat asabiyet bir karakter gibi üzerine oturmaz. Ben yeri geldiğinde asabileşen biriyim. Her insan gibi.
Karakterimi size anlatmak gerekirse ki burada yeniden araya gireceğim oldukça şiirsel suallerle bana beni anlamak istediğinizi söylemişsiniz... Cevapsız kalsam veyahut cevap vermesem bu davranışıma şahsen en çok ben kızarım.
Sizi bu konuda cevapsız bırakmayacağım. Sizin aksinize ben çok daha duygusal bir kadınım. Kalbimin bulutlarında sevgiden çok hüzün saklıdır ve o hüzün göz bebeklerimle öyle bir bağlantıdadır ki çok sık taze gözyaşları yanaklarıma hücüm eder. Siz hep mi böylesiniz diye soracak olursanız elbette ki değilim, yeri geldiğinde sizin gibi sert bir kaya gibi dikiliveriyorum hayata ama ne çare huy bu, evren değişir biz aciz insanların huyu suyu kolaylıkla değişmez.
Bazen saatlerce gülme isteğiyle dolar ruhum bazense saatlerce gökyüzünü duru, neredeyse mimiksiz bir ifadeyle izleyerek geceye selam verene kadar evimin köhne penceresinin önünde dikilmek... Bazense saatler boyunca çiçeklerimle ve tarlamdaki bitkilerimle ilgilenmek... Nitekim insana aslında kalbindeki his bulutlarını sormak kolay fakat o his bulutları anlık çalıştığından kesin bir yanıt vermek zor.
Size bazı cevapları verdiğimi umuyorum.
Sizde kendinizden bahsederseniz sevinirim. Maneviyatınızı bilmek hoş olurdu.
Kendinize iyi bakın, sayın A.
Aynı yer, aynı saat, haftaya görüşürüz.
-M