Napahinto si Iñigo sa pagbaba ng hagdan ng mapansin nito ang mga workers na wala sa ginagawa ang tuon ng mga ito. Sinundan niya ang direksiyon kung saan ang mga mata nito matamang nakatitig. Napa-second-look siya-- it was Cassandra.
Nasa folding ladder ito, nakaapak ang isang paa sa mas mataas na baitang ng hagdan. Naka-white short short and green top, kitang-kita ang makinis at maliit na baywang nito dahil sa pagtaas ng kamay nito. May kinakabit itong wall decor.
Kung hindi mo alam na may anak ito, mapapagkamalan itong dalaga pa at pwedeng-pwede pa itong sumali sa beauty queen o kaya ay maging super model.
Bumababa si Iñigo ng hagdan, nagsiiwasan ng tingin ang lahat at ibinalik sa trabaho ang atensiyon ng makita siya. Lumapit siya sa likuran ni Cassandra, binababa ni Cassandra ang isang paa para bumaba pero ang tingin ay nasa sa wall decor na nilagay niya.
"Cassandra,"
"Oh. Oh. Oh! Aaayy!" dahil sa gulat sa biglang pagtawag ni Iñigo, ay nadulas ang isang paa nito at tuloy-tulo itong nahulog, pero agad itong nasalo ng binata. The corner of his lips curled up, an attractive smirk had formed.
"You're a little bit clumsy, huh?"
"G-ginulat mo kasi ako. Baba mo na ako," alangan nitong sagot dahil sa pagkailang.
Imbis na ibaba niya ito, dinala niya ang dalaga sa medyo malayo sa mga gumagawa at doon niya binaba.
"I'm sorry," he apologized
"Nandito ka pa pala," tumango lang si Iñigo. Nag-excuse siya ng biglang nag-ring ang cellphone niya.
"Excuse me," she just nodded at tumalikod na siya, pero humarap uli siya kay Cassandra.
"I think, you have to wear pants when you're climbing up the ladder," bumuka ang bibig ni Cassandra na parang magtatanong pero tinalikuran na niya ito at sinagot ang tawag.
"Dude! Where the hell are you? It's already 9 o'clock. God dammit!" napangiwi si Iñigo sa parang nag-he-hysterical na si Matthew sa kabilang linya.
"It's too early for vocalization, dude," sagot niya at humalakhak pa.
"Nagawa mo pa talagang tumawa ah! Kanina ka pa inaantay dito, umuusok na ilong ng erpat mo."
"Oh! Sorry, dude, ikaw na muna bahala, just cancel it," he had forgotten that he must to attend a meeting today.
"ANO!?" napa 'whew' siya sa sigaw ni Matthew at nailayo pa ang cellphone tainga.
"We can't cancel the meeting, dude! It is extremely important, pambihira naman oh! Asan ka ba?"
"Resthouse," he replied.
"What the hell are you doing there?"
"Nothing, I'm just monitoring here, the workers," he reasoned out.
"Monitoring the workers. Or monitoring, Cassandra," malakas pa rin ang boses nito. Natawa lang siya sa sinabi nito.
"Sige na, ikaw na bahala d'yan, kaya mo na 'yan. Makikipaglaro pa ako kay Gelo," aniya at tumawa uli ng malakas.
"God dammit, Iñigo! Siraulo ka," natatawang pinatay niya ang tawag dahil sa pagkairita ni Matthew.
Tumingin uli siya kay Cassandra na bumalik na sa ginagawa. Malapit na matapos ang living room. Napalitan na ang paint at decor na lang ang nilalagay dito.
***
"Just put it there." Utos ni Cassandra sa isang worker. Biglang tumunog ang cellphone niya. Kinuha niya ito at tinignan. Pangalan ng yaya niya ang nagflah sa screen.
"Hello yaya, napatawag po kayo."
"Andra, ang daddy mo," simula ng kanyang yaya. Bigla ang pagtahip ng dibdib niya wala pa man nasasabi ang yaya niya. Pakiramdam niya ay may nangyaring masama, dahil hindi naman ito tumatawag sa kanya. Siya ang madalas tumawag dito pagnakikibalita siya tungkol sa magulang niya.
"Ha? Si dad, what happened?" Taranta agad si Andra.
"Huminahon ka Andra, okay na siya ngayon."
"Anong nangyari, yaya?" Napahawak siya sa pagitan ng leeg at dibddib niya.
"Inatake siya ng high blood. Nasa ospital siya ngayon."
"Oh my god! Si mom, is she okay?" Maluha-luha pa siya, kahit ganun sa kanya ang daddy niya mahal na mahal niya ito.
"Ayon iyak ng iyak." Napapikit si Cassandra sa sobrang pag-alala.
"Saang ospital yaya? Pupunta ako."
"Andra, sigurado ka ba?"
"Oo yaya please." She begs
"Sa Medical City."
"Okay yaya, thank you." Pinatay niya ang telepono at mabilis na umakyat sa taas.
Pumasok ng kwarto at nagbihis lang. Bumababa uli siya at nagpunta kay Aiken na busy sa ginagawa.
"Aiken, alis lang muna ako, dad is in the hospital now." Tumayo si Aiken.
"What happened?"
"High blood attack. Pero okay na daw sabi ni yaya, pupuntahan ko lang sa hospital. "
"Are you sure? baka pagtabuyan ka lang." Aiken says
"Hayaan mo na."
"Gusto mo samahan kita."
"Hindi, wag na, kailangan ka dito, tignan-tignan mo nalang si Gelo. Hindi na ako magpapakita do'n, alam mo naman yun." Tumango nalang si Aiken at mabilis siyang lumabas ng resthouse.
Hindi na siya nagpaalam pa kay Gelo, dahil maraming usapan na naman bago siya makaalis.
***
"Excuse me. Saan ang room ni Mr. Louie Lopez," tanong ni Cassandra sa clerk sa information ng ospital.
"In a minute ma'am," tinignan ng clerk sa computer.
"Second floor, room 209."
"Thank you," mabilis niyang tinungo ang elevator. Agad siyang lumabas pagbukas ng elevator at hinanap ang naturang kwarto, hanggang sa makita niya ang numero ng kwartong binigay sa kanya sa information.
"Ito na," huminga ng malalim si Cassandra. Nakatayo siya sa tapat ng pinto at marahang kumatok. Pakiramdam niya ay bibigay ang tuhod niya sa sobrang kabang nararamdaman niya.
Ang daming what if sa utak niya, pilit niyang nilalabanan ang kabang nararamdaman niya. Tatlong taon na ang nakalipas, baka naman kung makikita siya ng kanyang ama ay mapatawad na siya nito.
Lagi siyang tumatawag sa yaya niya at nakikibalita pero galit pa rin daw ito, kaya hindi na niya sinubukan magpakita pa. Pero madalas niyang puntahan ang magulang niya at tinatanaw na lang ang mga ito sa malayo at nakakausap din niya ang kanya ina sa telepono paminsan-minsan at patago lagi dahil takot ito sa asawa.
Dahan-dahang bumukas ang pinto. Malungkot na mukha ng mommy niya ang bumungad sa kanya, pero agad na napalitan ng gulat at pananabik ang mukha nito ng makita siya.
"Mommy."
"Andra, baby!" pumalahaw agad ang iyak ng mommy niya, maging siya man ay ganoon din.
Nagyakapan ang mga-ina at pagkwa'y nagkalas sila ng pagkakayakap sa isa't isa. Tumingin siya mula sa likod ng mommy niya kung saan nakita niya ang daddy niya na nakahiga sa hospital bed.
"Halika ka anak," pumasok siya at nag-alalang lumapit sa daddy niya.
"Dad, kumusta po?" hindi sumagot ang daddy niya. Pinaling nito ang ulo sa kabilang bahagi. Hindi niya mabasa ang ekspreyon na mukha nito, pero siguradong galit pa rin ito.
"Dad."
"I'm okay! buhay pa naman ako, you can leave now," natutop niya ang sariling bibig ng isang kamay niya at pilit nilalabanan ang mga luhang gustong kumawala, pero bigo siya dahil tuloy-tuloy ang patak nito.
"Dad, please! orgive me," she begged.
"How can I forgive you, Cassandra? Nag-iisa na lang kitang anak pero binigo mo ako," hindi ito tumitingin sa kanya.
"Dad, naging successful po ako sa pagiging interior designer. I have a small interior office at gusto nila ang trabaho ko. Malaki na po, dad ang apo niyo, sinunod ko siya sa pangalan mo at ni kuya. Gelo, po ang tawag--"
"Sa tingin mo maibabalik mo ang kapatid mo dahil ginamit mo ang pangalan niya sa bastardo mong anak," putol nito sa sasabihin niya. Naiyak na siya ng sobra sa sinabi ng kanyang ama.
Ang sakit malaman na hanggang ngayon hindi pa pala siya napapatawd nito sa pagkamatay ng kapatid niya.
"Louie, wag ka namang ganyan," niyakap siya ng mommy niya habang umiiyak siya.
"Masakit malaman ang totoo. Hindi ko siya sinumbatan sa pagkamatay ni Angelo, pero naging suwail pa rin siya. Isa lang ang hiniling ko sa kanya, ang pagpapatakbo ng kompanya, pero hindi niya magawa. Kung buhay lang sana si Angelo, hindi ko siya kailangan pilitin. Tapos uuwi siyang buntis na walang asawa. Sinisira niya ang pangalan na kay tagal kong iningatan." Hindi na kinaya ni Cassandra kaya lumabas na siya ng kwarto, agad naman siyang sinundan ng mommy niya.
"Sorry mommy! Sorry, I know it was my fault, I'm sorry, I'm sorry," tuloy-tuloy niyang iyak.
"Sssh! Stop it, baby, it wasn't your fault. That was an accident. Tahan na, tahan na," niyakap siya ng mahigpit ng mommy niya at inalo siya nito. Nang humupa siya sa kakaiyak ay inayos niya ang sarili.
"Aalis na ako mommy. Nagpunta lang ako dito para kamustuhin si daddy," niyakap niya uli ang mommy niya.
"Gusto kong makita ang apo ko," sabi ng mommy niya. Kumalas siya ng yakap.
"Dadalhin ko po siya sa inyo."
"Anak, baka sakaling makatulong na mabawasan ang galit ng daddy mo sa 'yo. Subukan mo siyang tulungan sa kompanya."
"Mom, wala po akong alam sa pagpapatakbo ng kompanya," wala talaga siyang ka-ide-ideya kung paanong mag-manage ng kanilang kompanya.
"Hindi anak, may plano kasi ang daddy mo na mag-export sa U.S and Europe ng product natin. He needs an investor, may nakatakda siyang meeting sa Montecillo holding corp., pero nangyari ito," paliwanag ng mommy niya.
"So, what do you want me to do?" she asked.
"Ikaw ang makipag meeting, baka makuha mo sila, matutuwa ang daddy mo n'on,"napabuntong hininga siya, dahil hindi niya alam kung paano gagawin iyon
Sila ang nag mamay-ari ng Lopez Foods incorporation. It's a large-scale, well known international food manufacturing corporations. Pero sa ilang bansa sa asia lang ang sales distribution nila. Sikat ang mga products nila sa buong Pilipinas, including powder milk, coffee, and other instant and ready to eat foods. Itc.
****
"Aiken si Andra?" Tanong ni Iñigo
"Manila, may pinuntahan lang, babalik din yun agad." Nasa hapag kainan sila at kumakain ng lunch. Sinusubuan ng yaya si Gelo.
"Nakwento sakin ni Andra kung pa'no kayo naging magkaibigan. It was amazing story and." Iñigo said.
"Ahaha! Oo, sobrang taranta ko no'n. Lalo na no'ng nakita ko si Gelo. Grabe nakakatakot yun, hindi ko alam kung bubuhatin ko o ano. Tapos na himatay pa si Andra. Ang ginawa ko nalang pinayungan ko nalang hanggang dumating ang ambulance. Lahat ata ng dasal ginawa ko na no'n." Kwento nito
"Ewan ko ba, simula ng mangyari yun, hindi ko na talaga sila maiwan. Siguro dahil that time, Andra really needs someone to take care of them. Down na down siya that time." Aiken explained. Ngumiti lang si Iñigo.
"She's strong woman, pero kapag pamilya na ang pinag uusapan, she's weak. Very weak, walang gagawin kundi umiyak kapag may problema sa pamilya." Nagpatuloy silang kumain at natapos.
***
Tulo ng tulo ang luha ni Cassandra, habang nagmamaneho pabalik ng Tagaytay. Kahit kailan hindi nga siya sinumbatan o sinisi ng kanyang daddy sa pagkamatay ng kuya niya. Pero lagi niya itong nakikitang umiiyak habang pinagmamasdan ang larawan ng kuya niya. Kaya siya mismo ang sumisisi sa sarili niya sa pagkawala ng kapatid niya.
Pero mas masakit pala talaga kung maririnig niya ang mga ganoong salita sa magulang niya. Bigla ang Naalala niya bigla ang mga nangyari.
"Kuya Angelo, please maligo tayo sa ulan."
"Andra, hindi pwede magagalit si daddy, kumikidlat daw eh."
"Kuya, ako na lang maliligo, please!"
"Andra."
"Kuya, please!"
"Sige na nga, pero saglit lang ah."
"Yehey! Thank you kuya. The best kuya ka talaga. I love you kuya," niyakap niya ang kuya.
"I love you too, Andra," lumabas ang dalawa at masayang naligo.
Nagbakasyon sila sa probinsya noon, sa mga lola at lola niya. Nine years old siya at twelve years old ang kuya niya.
Nagtatakbo si Cassandra, habang sinusundan siya ng kuya niya sa isang open field.
"Andra, halika na, balik na tayo sa loob," sigaw ng kuya niya. Humarap siya dito.
"Later, kuya!"
"Andra!"
"Kuya kaunti na lang!" sigaw ni Andra at kumaway pa siya sa kuya niya. Pero biglang dumagundong ang langit at kasabay n'on ang pagguhit ng kidlat sa gawi ng kuya niya. Bigla na lang bumulagta ang kuya niya sa kinatatayun nito.
"Kuya," anas ni Cassandra, habang nakatingin sa kapatid niya. Dahan-dahan siyang humakbang na nanginginig ang buong katawan sa sobrang takot. bigla ang paglandas ng luha niya.
"ANGELO!" malakas na sigaw ang narinig niya mula sa mommy niya.
Biglang napa-preno si Cassandra sa gitna ng kalsada.
"Sorry kuya! Sorry, I'm so sorry!" todo ang iyak niya at sinubob ang mukha sa manibela ng sasakyan.
Nilalagpasan na lang siya ng mga sasakyan, mabuti at nakalabas na siya ng Manila at hindi na nakakaabla ang sasakyan sa ibang sasakyan. Hindi niya alam kung gaano siya katagal na nakahinto lang bago niya uli pinaandar.
Mga ilang oras niyang binaybay ang papuntang Tagaytay. Nakiki-ayon din ang panahon sa kalumgkutan niya dahil sa lakas ng ulan. Narating niya ang resthouse at agad siyang bumababa, patakbo siyang pumasok ng resthouse.
"Andra, kumusta?" tanong ni Aiken, pagpasok niya. Busy pa rin ito sa ginagawa. Tipid na ngiti lang ang sinagot niya dito at lumapit kay Yaya Beth na nakaupo at nakikipagkwentuhan sa isang worker na nag-ca-cut ng plywood.
"Yaya, si Gelo?" tumingala ito sa kanya.
"Ma'am Andra, nand'yan na pala kayo. Nasa garden po si Gelo," nangunot ang noo ni Cassandra.
"Anong gagawin niya sa garden, umuulan?"
"Naliligo po sa ulan, ka--"
"ANO!?" napalakas ng husto ang boses ni Cassandra, kaya nagtinginan sa kanya lahat.
"Kasi, ma'am si sir Iñigo, po--" hindi na niya ito pinatapos, tinalikuran niya na ito at tuloy-tuloy na lumabas sa harden. Kasunod naman nito ang yaya. Nakita niya si Gelo at Iñigo, na naghahabulan sa labas habang naliligo sa ulan.
"Gelo! Gelo!" malalaking hakbang na nilapitan niya ang dalawa. Agad niyang kinuha si Gelo.
"Mommy, ayaw ayaw! ligo ako, mommyy!" nagpupumiglas si Gelo.
"Gelo, stop it!" saway niya dito at naglakad para bumalik sa loob. Basang-basa na rin siya.
"Tito Iñigo! Tito Iñigo!"
"Gelo, stop it!" agad namang sumunod si Iñigo sa dalawa.
"Andra, hayaan mo muna siya," huminto si Cassandra at hinarap si Iñigo.
"Sinabi ba sa 'yo ni yaya na bawal maligo si Gelo sa ulan?" galit ang makikita sa mukha ni Cassandra at halata ang pagpipigil ng galit.
"Oo," sagot ni Iñigo.
"Iyon naman pala eh."
"Sorry, Andra, kasi gustong-gusto niyang--"
"PWEDE BA IÑIGO! Paano kung mapahamak ang anak ko?" lumakas na ng husto ang boses ni Cassandra at agad na tinalikuran si Iñigo.
"Sabi ko sa 'yo Sir Iñigo, magagalit 'yon eh," sabi ni yaya at agad na sumunod sa dalawa na nagpakabasa na rin sa sobrang taranta sa kasungitan ni Cassandra. Napasuklay na lang si Iñigo sa buhok niya.
***
PAGKATAPOS maligo ni Cassandra at Gelo, nagkulong lang si Cassandra sa kwarto at nakatulog naman si Gelo. She heard knock on the door and opened it at the same time. Si Aiken ang niluwa n'on, ngumiti si Cassandra kay Aiken at muling tumingin sa anak na mahimbing na natutulog habang sinusuklay niya ang buhok nito ng mga daliri niya. Lumapit si Aiken dito at umupo sa kama.
"Wanna say something?" Aiken asked.
"Am I obvious?" She asked without looking at him.
"Definitely. Yes," she looked at him and smiled sadly.
"You really know me."
"What happened?" bigla na lang tumulo ang luha ni Cassandra. Agad naman siyang niyakap ni Aiken.
Walang kahit na anong sinabi si Cassandra kung 'di ang umiyak. Hindi na rin nagtanong pa si Aiken, dahil alam din nitong hindi siguro maganda ang kinalabasan ng pagkikita ng mag-ama.
Alam ni Aiken ang buong kwento sa buhay ni Cassandra. At alam niyang kahinaan ni Cassandra ang usaping pamilya. Hindi ito nakakapag-isip ng matino kapag pamilya na ang pinag-uusapan.
Katulad ng minsang mag-kasakit si Gelo at kinumbulsiyon. Para itong masisiraan ng bait sa sobrang takot.
"You want me to stay here?" kumalas ng yakap si Cassandra at pinunas ang luha.
"No. Just go home, sige na, gagabihin ka na."
"Are you sure?"
"Yes," she nodded. Hinawakan nito ang mukha niya at hinalikan ang noo niya. .
"Be strong," tumango uli siya. Hinalikan ni Aiken si Gelo bago nagpaalam at a tuluyang lumabas. Humiga si Cassandra.
"Paano ko ihaharap sa 'yo daddy, ang tatay ng anak ko kung ako mismo hindi ko kilala," she muttered and she closed her eyes. A tear drop fell from the corner of her eye.
Binalikan niya ang alaala na naging dahilan kung bakit siya nasa ganitong sitwasiyon ngayon.
"Andra, lasing ka na? umuwi ka na, hatid ka na namin," Reghie told her.
"Reghie, wala akong uuwian, gusto mo ihulog ako ni daddy sa terrace pagnakita niya ako doon," sagot niya. Hindi na maayos ang pagsasalita niya at nag-do-double vision na siya.
"Pambihira ka naman kasi, kahit sinong tatay magagalit sa ginawa mo. Pambihira ka! buong akala ng daddy mo business ad., ang kinukuha mo, ang tigas ng ulo mo," naiiling na sabi ni Preyh. Nasa isang bar sila ng hotel sa Ortigas.
"Sige na, here's the key, take this. 14th floor, Room 239, doon ka na muna. Mag bo-boys hunting muna kami ni Preyh," kinuha niya ang susi at tumayo, pero natumba ito at napaupo uli.
"Need help?" natatawang tanong ni Reghie, dahil sa pagkakatumba niya.
"Kaya ko," tumayo ito at naglakad ng pasuray-suray.
Pumasok siya ng elevator at pinindot ang number 14 button. Sumandal siya sa stainless wall ng elevator hanggang sa bumukas ito. Naglakad siya sa pasilyo ng hotel habang tinitignan ang mga numerong nakakabit sa pinto ng .
"What room number is that? 229," she uttered as her gaze searching for the number 229. She didn't bother herself to look at the number indicated on the key.
"229," she muttered as she finally got the room. Sinusi niya ito at bumukas.
Pumasok siya ng kwarto at muling isinara. Sumandal muna siya sa dahon ng pinto ng mga ilang sandali. Naglakad siya na hindi alintana ang dilim ng paligid, nang mabangga niya ang gilid ng kama ay binitawan niya kanyang bag sa sahig at binagsak ang katawan sa malambot na kutson. Ipinikit niya ang mga mata niya.
"You're the big surprise," narinig niya ang isang boses ng lalaki at may biglang yumakap sa kanya at hinila siya nito.
"Hmm," ungol niya.
"You smell good," a guy said.
"Who are you?" tanong niya at pilit inaanig ang mukha nito, pero wala siyang makita sa sobrang dilim.
"You're the gift and I'm the recipient," magsasalita pa sana siya pero bigla siya nitong hinalikan.
Hinawakan niya ang balikat nito at sinubukang itulak, pero hindi naman niya maitulak, walang lakas ang katawan niya. Patuloy ito sa paghalik sa kanya, agresibo ang ang galaw ng labi nito, until she found herself kissing him back.
Unti-unting naging malikot ang kamay nito. Gustong magprotesta ng utak niya pero traydor ang katawan niya dahil parang may sarili itong isip na tumutugon sa bawat kilos ng taong kumakamkam ng katawan niya ngayon.
Nakakadama ng kakaibang sensasyon ang buo niyang katawan na buong buhay niyang hindi pa nararanasan. Ngayon lang, ayaw man niyang aminin, pero nagugustuhan niya ang mga haplos nito.
Hanggang sa isa-isa nitong hubarin ang damit niya na hindi tumitigil sa paghalik. He kissed her ruthlessly, na parang pagtumigil ito ay mauubusan ng hangin at ang malala ay tinutugon niya ang mapusok nitong halik. Their tongues met, twisting them. Hanggang sa matanggal nito ang damit niya lahat. She gasped as she felt his hand cupped her bosom, humaplos ang kamay nito sa katawan niya.
Tumigil ito sa paghalik, mga ilang sandali lang naramdaman na lang niyang pumatong ito sa kanya at ramdam niyang wala na rin itong saplot. Nagsasanib ang init ng katawan nila.
"I can't see you, but you turn me on," he kissed her again on her lips more aggressive. His lips move down to her neck, tracing it with his tongue.
She couldn't help but let a soft moan escape of her perfect thin lips. Napahawak na lang siya sa ulo nito. He gave her pleasure that really hard to resist. His lips explored her neck, her shoulder, collar bone and it moved down to her breast. Kissing, licking and sucking it while massaging the other one and squeezing it hard enough, causing her to moan loudly.
Bumalik ang halik nito sa labi niya, his and slipped at the side of her body down to the hip and to her leg, grabbing her left leg and spread it. Hanggang sa may maramdaman siyang kirot sa pagkababae niya, napadiin siya sa pagkakahawak sa likod nito.
"It's your first," anas ng lalaki.
"Don't worry, I'll be gentle," muli siyang nakaramdam ng sakit, pero pinawi nito ang sakit ng mga mumunting halik sa mukha niya. Until the pleasure filled her body.
Nagising siyang masakit ang ulo niya kinabukasan.
"Great dream, Cassandra," she muttered as she spread her one arm. Pero bigla siyang natigilan na parang may tinamaan ang kamay niya.
She slowly twisted her head at the right side. Napabalikwas siya at natutop ang bibig niya ng kanyang palad ng makita niya ang isang lalaking nakadapa, nakapaling ang ulo sa kabilang bahagi at natatakpan ng naka-bend na braso ang side ng mukha nito.
"I'm not dreaming," usal niya na halos hangin lang ang lumabas sa bibig niya.
Tinignan niya ang itsura niya. She was naked, kumot na puti lang ang bumabalot sa katawan niya, at iisang kumot lang ang gamit nila. She felt the pain in her inner thighs.
Pinagmasdan niya ang lalaki, natuon ang mata niya sa likod ng balikat nito na may tattoo-- a small anchor tattoo design. At nadako naman paningin niya sa suot nitong singsing-- a platinum or white horseshoe ring, she wasn't sure.
"Anong nangyari?" ang lakas ng kabog ng dibdib niya at naiiyak na siya sa isipang posibleng nangyari sa kanya ng lalaki. Agad siyang tumayo at pinulot ang mga damit niya na nagkalat sa sahig at mabilis niyang sinuot. Tarantang-taranta niyang kinuha ang kanyang bag sa sahig sa gilid ng kama at mabilis na lumabas ng silid.