CHAPTER 53
Pinanood ko siyang bigyan ng isang supot ng pagkain ang bata. Napangiti nalang ako nang makita ang ngiti ng bata sa mukha niya. Nagpasalamat ito saka umalis.
"Ahhh! Ang sakit ng likod ko," sabi ni Isiah saka nag stretch sa gilid ko.
Hindi ko siya pinansin at tiningnan lang ang mga tao sa malayo. Matapos ang pag-uusap namin ng araw na iyon ay hinayaan ko siyang maging malapit sakin. Lahat ng ginagawa niya ay tinatanggap ko. Nahirapan man ako noong una pero habang tumatagal ay natagalan ko naman ang presensiya niya.
Parang bumalik kami sa dati noong magkakilala palang kami. We care towards each other before like now but the difference is the love in between. Iba ang nakaraan, iba ang ngayon. I can say that there's nothing between us but the love is visible. We treat each other as a friend at hanggang doon nalang iyon. I appreciate his efforts to me and likewise.
"Naks! Papansin lang ganon?" umalingawngaw ang tinig ni Brent sa gilid ko, nakatingin siya kay Isiah na masama ang tingin sa kaniya.
"Tsk! What are you doing here?" masungit na sabi ni Isiah sa kaniya.
"Bakit, kailangan ba solohin mo si Doc Hesse?" mapang-asar na sabi ni Brent at sumulyap pa sakin.
"Tsk!" nag-iwas siya ng tingin na mas pinaulanan ni Brent ng pang-aasar.
"Pumunta tayo rito para tulungan sila, hindi para makipag-date," makahulugang sabi niya at tiningnan pa kami.
"Who's dating?" nangibabaw ang tinig ni Kelly galing sa likuran ko kaya tumingin kami roon. "Aha!! Kaya ka pala nawala doon ah!"
"What?" tinaasan ko siya ng kilay kaya tumawa siya.
Nandito kami ngayon sa Tondo para sa mga naninirahan dito. Kasama kaming mga doctor because we serve this as our medical mission and the militar came here to give relief goods. We help them to cope up with their everyday living. Nakita namin ang pamumuhay nila na naghihirap sila kaya namin ito ginawa.
"Hoy, grabe ka talaga," ngumuso si Kelly kaya kumunot ang noo ko.
Hindi na siya nakapagsalita pa nang tawagin kami. Pinagpatuloy namin ang aming ginagawa at nag-ayos din kaagad pagkatapos. Nang matapos ang misyon namin sa araw na iyon ay umuwi rin kaagad kami.
Tumikhim ako nang tumaas ang kilay ni Kelly sakin. Nasa condo niya kami ngayon. Actually, we are all here. I mean, Captain Sean, Isiah, Brent and the one I'm not close with. They used to call him Bill. We're watching a movie. In fact, I'm not comfortable with it. I mean, I'm used to watch movie but mostly I'm alone.
Today is our free day so we had a chance to meet up here. Actually, this is Kelly's idea na nag-agree naman sila so I doesn't have a choice. They will call me KJ, like what Kelly used to say, when I say no so instead of being KJ I also agree.
"Woahh! Yun oh!" sigaw ni Brent habang nakatingin sa telebisyon.
We're watching action movie. The boys suggested it and it's my favorite genre kaya pabor din sakin. Tutok sila sa movie. I'm not familiar with the movie but it has the combinations of military and vaccines so it caught my attention.
"If I'm that actor, I'll shot him up," komento ni Bill kaya napatingin ako sa kaniya. "He's nothing to do with that. Look, if you're going to think about it. That man isn't needed in that case. Just get the vaccine and shot the shit of him."
Napatingin nalang ako sa pinanood at itinuon nalang doon ang atensiyon. Biglang nawala ang buong atensiyon ko roon nang may maglahad ng pagkain sa harapan ko.
"Thank you, "mahinang sabi ko at tumango naman si Isiah saka tumabi sakin.
Dahil sa pagtabi niya sakin ay biglang nawala sa pinanood ang atensiyon ko at natuon iyon sa presensiya niya. Tumikhim ako at umayos ng upo. Napatingin naman siya sakin nang gumalaw ang inupuan namin.
Nakagat ko ang labi ko nang pumunta sa headrest ang kamay niya at kung titingnan ay para siyang nakaakbay sakin. Lumunok ako at tumikhim ulit, pero sa oras na iyon ay mahina na iyon.
"You okay?" biglang tanong niya kaya natigilan ako at ngumiti saka tumango nang makabawi.
This is how we treat each other. I don't know what's in between us but since that day we used to be like this. I can say that I can still feel the love that he has for me. He didn't failed to make me feel loved. He always asked me for a chance but I always said next time and he'll just let it pass.
Noong sinabi niyang punan ang panahon noong nagkulang siya ay ginawa naman niya iyon. Sa totoo nga sumobra pa. I just remember the day he asked for my forgiveness and I gave it to him wholeheartedly because for me he deserves the forgiveness and I'm not selfish para hindi iyon ibigay sa kaniya.
"Kayo na ulit?" baling sa amin ni Brent kaya natigilan ako at napatingin kay Isiah na nakataas ang kilay.
"H-hindi!" umiling ako at ngumiwi siya.
"Psh! Eh, bakit kung makaakto to parang pagmamay-ari ka na niya," tinuro niya si Isiah kaya tumingin din ako sa kaniya.
"Ang ingay mo," sita ni Captain kay Brent pero hindi siya nito pinansin.
"Psh! Porke't ikakasal ka na?" tanong ni Isiah kaya natigilan ako, ganoon din si Brent.
"What! You asshole!"
Hindi siya pinansin ni Isiah at napamura naman siya ng makailang ulit kaya natawa ako. Narinig ko rin ang tawa ni Isiah sa gilid ko. Hindi ko alam kung biro ba iyon o hindi pero sa reaksyon ni Brent ay totoo nga.
Tumingin ako sa bottle ng beer sa harapan nang maglapag na naman doon si Kelly. Kumindat siya sakin saka bumalik sa pagkakaupo at nakipagkwentuhan sa katabi.
"Nakailang bote na kayo ah," puna ko at tumingin naman sila sakin.
"It's okay doctora, hindi naman kami uuwi. Dito nalang kami matutulog," sabi ni Brent sakin.
"Ano? Baka magalit ang asawa mo niyan," natatawang sabi ni Bill at sinamaan naman siya ng tingin ni Brent.
"What's with the wife, guys? Wag niyong ipaalala sakin, please," seryoso talagang sabi niya.
"He's married?" tanong ko kay Isiah nang hindi ko nang bigla akong kinain ng kuryuso. Umiling naman siya.
"That's our way para maasar siya,"aniya kaya tumango ako at tumingin kay Brent.
"Bakit ba ako ang pinag-uusapan niyo. Dapat sila," tinuro niya kami. "Wala pa yang label, eh, pero kung makabakod ang isa diyan akala mo pagmamay-ari niya."
"Nanliligaw ba to?" tanong ni Sean sakin at kumurap naman ako saka mahinang umiling.
"Naks! Kung makabakod akala mo gumalaw na," tumawa si Brent. "Pakigalaw ng baso, Maury, kung ayaw mong maunahan."
Sumiring lang si Isiah at hindi na pinansin pa ang pang-aasar ni Brent. Nang lumipas ang ilang sandali ay napansin ko na ang pagiging lasing nila. Nakahiga na sa furry carpet si Brent at nakasandal naman ang ulo ni Captain at Bill sa sandala habang nakapikit. Si Kelly naman ang nakatungo sa couch.
"Ang hihina niyo pala eh," biglang sabi ni Kelly saka tumayo. Muntik pa siyang matumba kung hindi ko naalalayan.
"Lasing ka na," sabi ko at umiling naman siya saka pinilit na hindi pa siya lasing.
"Ipasok mo na siya sa kwarto, lilinisin ko lang to," sabi ni Isiah kaya tumango ako at inalalayan siya papunta sa kwarto.
Pasuray-suray pa kami dahil sa kaniya, nagreklamo pa siyang umikot daw ang mundo. Lasing lang talaga siya. Nang maayos na siya sa kwarto ay lumabas ako. Wala akong nakitang anino ni Isiah doon at malinis na ang nakakalat na mga bottles at plastic kanina.
Pumunta ako sa kusina pero wala siya roon. Bumalik ako sa sala at inisip ang possible niyang pinuntahan. Hindi naman siguro yun umuwi, kung uuwi yun I'm sure magpapaalam naman yun. Napatingin ako sa veranda nang may tumunog doon. Dahil sa kuryuso kung ano iyon ay pumunta ako roon. Malayo pa man ay may nakita na akong bulto ng tao na bahagyang nakasandal sa railings habang pinagmasdan ang city lights.
Bumaling siya sakin nang buksan ko ang nakasarang sliding glass. Lumapit ako sa kaniya at pinagmasdan ang dating pinagmasdan niya. Pinatong ko ang braso ko sa railings at bahagyang humilig doon at napangiti nalang nang makita ang magandang city lights na may malaking buwan sa itaas.
"Ang ganda," namamanghang usal ko habang hindi matanggal doon ang titig ko.
"Hmm," ang tanging sinabi niya. Tumingin ako sa kaniya at biglang napawi ang ngiti ko nang makitang nakatitig siya sakin. Lumunok ako at ibinalik ang tingin sa kaninang tinitingnan.
"I wonder when can I call you mine again," aniya kaya napatingin ako sa kaniya. "I badly need you."
Napahawak ako sa railings at doon itinuon ang lakas nang makita siyang tila nahihirapan. Ngayon ko lang ulit siyang nakitang ganon. Narinig ko naman ang munting tawa niya.
"I think, hindi na iyon mangyayari pa but I'm still thankful cause I had a chance to be this close to you."
Tumango ako at tumitig sa mukha niya. Nagbaba ako ng tingin saka bumulong. "I'll give you a chance. Please, prove me that you're worth it to gain my trust again."
"I'll prove you," nakita ko ang pag-aliwalas ng mukha niya. "It takes more effort to be worth it."
Ngumiti ako saka tumango. Nakita ko naman ang mata niyang maraming sinasabi. Lumingon siya sa city lights kaya napatingin narin ako roon na may ngiti sa labi.
Hindi naman siguro masama na bigyan siyang second chance. They say once is enough but for me, giving second chance is not bad because in that case you could see your worth.
Nagising ako kinaumagahan dahil sa umuugang kama. Kinusot ko pa ang mata ko saka tumingin sa maaaring naging dahilan ng paggising ko. Halos mapatalon ako nang makita si Hans na nakakunot ang noo habang nakatingin sakin.
"Paano ka nakapasok?" takang tanong ko saka umupo.
"Psh! Eh di sa front desk. Tinanong pa ako kung talaga bang kapatid kita kasi sobrang gwapo ko lang daw para maging kapatid mo."
"Yan! Diyan ka magaling eh. Ang magbuhat ng upuan," umiling ako at tumayo naman siya. "Bakit ka ba nandito? Binulabog mo ang tulog ko eh."
"Nandito ako para mambulabog."
Siniringan ko siya saka tuluyang tumayo at pumunta sa bathroom. Paglabas ko ay nandoon parin siya at may hawak na cp. Nang makit niya ako ay umayos siya ng upo at hinarap ako.
"I'm hungry," aniya kaya natigilan ako at napatitig sa kaniya.
Ngumisi siya saka tumayo at namulsang naglakad palabas. Ako naman ay nakanganga pa habang pinanood siya. Umismid ako saka nailing na lumabas para sundan siya. Dumeritso siya sa kusina kaya doon din ako pumunta.
Kagaya ng sinabi niya na gutom siya ay kumain nga siya kasabay ko. Nauna rin siyang lumabas kasi may duty pa siya. In short, pumunta lang siya rito para makikain. Nag-ayos din kaagad ako para sa duty ko.
"Ang sakit ng balakang ko," sabi ni Kelly. Nandito kami ngayon sa pantry.
Base sa itsura niya ay mukhang may hang-over pa siya. Sino ba naman ang maglasing pero may shift pa kinabukasan? Siya lang naman.
"Yan! Sige, inom pa," ngumiwi ako at nailing naman siya saka nagstretch sa harapan ko.
"Paano ba ako nakarating sa kwarto? Wala akong maalala na pumasok ako roon eh. Paggising ko nakahilata na ako roon."
"Ako," agarang sabi ko at natigilan naman siya saka tumitig sakin. "Ako lang naman ang nag-ayos sayo kagabi. Grabe, ang dami niyong nainom kagabi."
"Ayos lang," mahina siyang tumawa. "Ganoon siguro."
Bumalik din kaagad kami sa trabaho pagkatapos. Kahit masakit ang karamdaman niya ay wala naman siyang choice. Doon lang namin itinuon ang atensiyon namin buong araw. May iilan akong inasikasong pasyente at nang dumating ang uwian ay pumunta pa si Kelly sa opisina ko at doon namahinga saglit.
Nang palabas na kami ay nakabusangot ang mukha ni Kelly at hindi man lang pinapansin ang ilang bumati samin.
"Oh! Si Maury nandito," aniya kaya sinundan ko ng tingin ang tiningnan niya.
Nasa front desk siya, nakasandal ang isang braso sa desk at ang isa naman ay nakapameywang. May kausap siyang nakasuot ng uniporme nila samantalang siya ay naka t shirt na at khaki pants, like what he already wear.
Sinundan ko nalang siya ng tingin, napansin ko ang pagngiti niya sa kasama kaya parang may kung ano sa tiyan ko nang tumingin siya sa gawi namin. Unconsciously, I bit my lip and swallowed hard. Narinig ko naman ang munting halakhak ni Kelly sa tabi ko.
"Sana all," komento niya saka minasahe ang kanang balikat. "Hahanap narin siguro ako ng susundo sakin para hindi na ako inggit. Ayoko pumikit eh."
Tumawa nalang ako sa parang batang boses niya. Nagpaalam si Isiah sa kausap saka naglakad palapit samin. Narinig ko naman ang pag-irit ni Kelly kaya gulat akong nilingon siya.
"Isiah-Hesse shipper ako eh," biglang seryosong aniya kaya nailing nalang ako.
"Uuwi na kayo?" tanong ni Isiah nang makalapit.
Narinig ko naman ang malakas na pagtikhim ni Kelly. Talagang sinadya niya para mapansin ng kausap ko. Ngumiti siya sa kaharap ko at tumagilid ang ulo.
"O-oo, uuwi na kami," biglang aniya nang kumunot ang noo ni Isiah. Tumingin siya sakin. "Mauna na ako sa labas."
May sasabihin pa sana ako kaso naglakad na siya paalis kaya sinundan ko nalang siya ng tingin bago tumingin sa kaharap ko. Umayos siya ng tayo kaya nang lumingon ako sa paligid ay saka ko lang napansin ang ilang nurses at patients na nakatanaw samin. Nakita ko pa ang magandang ngiti ng ibang staff na naka assign sa front desk.
"I'll help you," aniya at akmang kukunin ang dala kong paper bag na may laman ay umiling kaagad ako.
"It's okay. Hindi naman mabigat."
Tumango siya kaya tumikhim ako.
"Maury! Pinopormahan mo na naman?" may biglang nagsalita sa gilid namin kaya bumaling kami roon at doon ko nakita ang kausap niya kanina na naglalakad.
Tinanguan lang siya ni Isiah at ngumiti naman iyon at bumaling sakin kaya napangiti narin ako at nang malampasan kami ay nakagat ko nalang ang labi ko.
"Let's go," aniya kaya bumaling ako sa kaniya saka tumango.
Sabay kaming lumabas at pumunta sa car park. Nakita ko pa ang kotse niya na nakaparking katabi ng sa akin. Doon kami pumuntang dalawa. Hinarap ko siya at akmang magsasalita nang biglang may bumusina sa likod namin.
"Una na ako!" sigaw ni Kelly at kagat ang labi naman akong tumango. Tinanguan niya si Isiah saka sumibat.
"Let's eat outside," sabi ni Isiah kaya tumingin ako sa kaniya. "We'll go to the condo first for you to change."
Tumango ako saka ngumiti at nakita ko naman ang ngiti sa labi niya bago ako pumasok sa sasakyan at ganoon din siya.
To be continued...